Is er gelijkheid tussen meisjes en jongens binnen het lager en middelbaar onderwijs.

Land: India

Intervisieverslag 5

Stad/Dorp : Kalamaserry, Kochi

Scholen : Rajagiri

Aanwezigen: Vena, Parimal, Anupama, Sherley, Marthe en Britt

Voorzitter: Marthe De Groote

Verslaggever: Britt Declercq

Datum: 6/04/2019

 

Verduidelijking onderwerp

Wij hebben gekozen voor het onderwerp gelijkheid tussen jongens en meisjes binnenin het schoolsysteem. Het houdt dus in dat zowel meisjes en jongens gelijke kansen krijgen op schoolvlak. En dat men niet discrimineert op basis van geslacht waardoor iedereen gezien wordt als gelijke.

Wij hebben dit onderwerp gekozen omdat wij in België vaak te horen kregen dat er ongelijkheid is tussen meisjes en jongens in India. Voor ons is het heel belangrijk dat iedereen als gelijken worden gezien en dat er niet wordt gediscrimineerd. Nu waren wij benieuwd of dit ook zo is in de Rajagiri Public school. Om dit gesprek aan te gaan vonden wij dat we hier eerst in overleg moesten gaan met enkele leerkrachten en de onderdirecteur om te zien of ze hiervoor open staan. Ook wisten wij niet of ze dit als een probleem zagen of niet. Daarvoor hebben we dus een inleidend gesprek gehad om deze bovenstaande punten te onderzoeken, hieruit bleek dat de leerkrachten zeer bereid waren om hierover te spreken en dit werkelijk als een probleem zagen over heel India.

 

Voorgaand onderzoek in de literatuur

Om ons goed voor te bereiden op het gesprek wilden wij toch op voorhand hier informatie over te weten komen, dit wil dus niet zeggen dat wij met vooroordelen naar dit gesprek gingen. We wilden ons gewoon goed informeren over zowel de toestand in België als in India. Voor het geval dat er ons vragen ging gesteld worden over onze mening en de toestand in België.

 

België
Wij zijn dus op onderzoek gegaan of er sprake is van ongelijkheid op basis van het geslacht in België. Uit onderzoek blijkt dat er op dit moment in België geen onderscheid meer wordt gemaakt tussen jongen of meisje binnenin het onderwijs. Zowel jongens en meisjes worden als gelijke gezien en krijgen dus beide gelijke kansen. Toch is er sprake van ongelijkheid in het Belgische onderwijssysteem.

Eerst en vooral is er ongelijkheid op basis van sociale toestand. Uit cijfers blijkt dat jongeren uit een beter sociale toestand en omgeving 7 keer meer kans hebben om 1 van de beste of betere leerlingen van de klas te zijn dan jongeren uit minder goede sociale toestanden. In enkele artikels wordt als reden geven dat jongeren uit een betere sociale toestand thuis vaker gestimuleerd worden om te werken voor school dan jongeren uit sociaal minder goede toestanden, dit geldt natuurlijk niet voor iedereen. Het is dus geen ongelijkheid die wordt gestuurd door het onderwijs of een school, het gaat hier over de gelijke kansen om gelijk te kunnen presteren die gestuurd wordt door hun sociale toestand.

Vervolgens is er nog steeds ongelijkheid op basis van nationaliteit. Vaak worden jongeren die van een andere nationaliteit komen geconfronteerd met ongelijkheid. Niet door de school maar door de maatschappij en medestudenten. Deze jongeren worden nog steeds gezien als anders en kunnen daardoor niet aanvaard worden door enkele leerlingen, dit zorgt ervoor dat deze jongeren zich niet geaccepteerd en anders voelen dan de rest. Waardoor de integratie met de samenleving in gedrang kan komen.

Opnieuw geldt dit niet voor iedereen en wordt hier een globaal beeld geschetst, op basis van verschillende bronnen. Aan deze verschillende vormen van ongelijkheid wordt hard gewerkt in België en vele instanties doen hun best om dit zoveel mogelijk te bepreken. Doorheen de jaren is de verandering hierbij toch wel te merken.

India

Op basis van verschillende bronnen kunnen we concluderen dat er in grote delen van India nog steeds een grote ongelijkheid is tussen jongens en meisjes. Vaak worden de jongens hiervoor getrokken op de meisjes.
Ons onderzoek gaat dus over of er ongelijkheid is op schoolvlak. Uit de artikels is het duidelijk dat dit werkelijk in bepaalde delen van India nog zo is. Vanuit school wordt niet veel onderscheid gemaakt, dit gebeurt vaak op basis van andere factoren. Zoals de context waarin de meisjes opgroeien zal bepalen of ze naar school zullen mogen of niet. In sommige gezinnen wordt het meisje thuisgehouden om te helpen in het huishouden, waardoor ze geen gelijke kansen krijgen op onderwijs. Ook worden in sommige samenlevingen binnenin India de vrouw als minderwaardig gezien waardoor ze de kans niet krijgt om onderwijs te volgen.

Wat ook bijdraagt is de kast waarvan de meisjes afkomstig zijn. Het kastensysteem is dan wel afgeschaft toch is het hier duidelijk nog voelbaar. Meisjes afkomstig uit een hogere milieus hebben veel meer kans om naar school te mogen dan meisjes uit lagere milieus. Ondanks de afschaffing is dit nog steeds zo. De armere gezinnen hebben vaak ook het geld niet om hun dochter naar school te sturen. Als ze moeten kiezen tussen hun zoon of dochter kiest men vaak voor de zoon, dit ook in functie van later. Het is de zoon die later voor zijn ouders moet zorgen.

Ongelijkheid is nog steeds een groot probleem want op dit moment genieten maar 25% van de vrouwen in India op basisonderwijs. Gelukkig komt er hier geleidelijk aan verandering in en dit merken wij zeker op in de streek waar wij ons bevinden en les hebben gegeven.

 

Gelijkenissen

- De scholen zelf maken geen onderscheid tussen meisjes en jongens.

- Er is sprake van discriminatie in beide landen.

- Ook vindt er in beide lande discriminatie plaats op basis van sociale status en toestand.

- In beide landen willen ze hieraan werken en is de verandering al te merken.

 

Verschillen

- In België wordt er gediscrimineerd op vlak van nationaliteit, terwijl dit niet gebeurt in India.

- In India wordt er wel gediscrimineerd op basis van geslacht.

- Ondanks dat er bij beide gediscrimineerd wordt op basis van sociale toestand of status, is het toch verschillend. In België gaat het over de prestaties die hierdoor beïnvloed worden terwijl in India het gaat over het mogen naar school gaan.

 

Bibliografie 

• (26/04/2016). Als het onderwijs rechtvaardig wil zijn moet ook diversiteit zichtbaar zijn op school, van https://www.knack.be/nieuws/belgie/als-het-onderwijs-rechtvaardig-wil-zijn-moet-ook-diversiteit-zichtbaar-zijn-op-school/article-opinion-955479.html
• (26/04/2016). Als het onderwijs rechtvaardig wil zijn moet ook diversiteit zichtbaar zijn op school, van http://www.standaard.be/cnt/dmf20160426_02259878
• Ghesquière, F., Girès, J. (20/02/2015). Onderwijs en ongelijkheid in België van http://ongelijkheid.be/Onderwijs-en-ongelijkheid-in?lang=fr
•  Kld. (26/04/2016). Indiase vrouwen kunnen alleen dromen van gendergelijkheid van https://www.mo.be/nieuws/indiase-vrouwen-kunnen-alleen-dromen-van-gendergelijkheid
•    Jansen, N. (22/01/2017). Strijd om gelijkheid tussen mannen en vrouwen in India nog niet gestreden van https://medium.com/@mariskailona/strijd-om-gelijkheid-tussen-mannen-en-vrouwen-in-india-nog-niet-gestreden-90b2306058c6

 

Verslag van het gesprek

Vooropgestelde vragen

• Is er volgens jullie ongelijkheid tussen meisjes en jongens in het algemeen en verklaar?
• Is er ongelijkheid op schoolvlak? Zo ja, waar merk je dit?
• Worden sommige leerlingen bevoorrecht op basis van hun sociale achtergrond? (Kastensysteem)
• Is hier al verandering in gekomen? Evolutie?
• Wat zien jullie onder een ongelijke behandeling?
• Wat is uw persoonlijke mening over ongelijkheid tussen meisjes en jongens? En op schoolvlak?
• Heb je zelf ongelijkheid ervaren toen jullie opgroeiden?
• Is er ongelijkheid op werkvlak tussen mannen en vrouwen in het onderwijs?
• Denken jullie dat er in België ongelijkheid is tussen jongens en meisjes op schoolvlak?

 

Het verslag

Op maandag 6 maart hebben we onze allerlaatste intervisie gehouden samen met enkele leerkrachten van school de school waar we stage liepen. De leerlingen hebben nu wel vakantie, maar de leerkrachten worden toch verwacht op school te zijn om daar de examens te verbeteren. We waren dan ook enorm blij dat ze even een half uur de tijd hadden om dit gesprek met ons te voeren. Tijdens dit gesprek was ik de verslaggever en Marthe de gespreksleider.

Eerst en vooral wilden wij polsen of er volgens hen een ongelijke behandeling was tussen jongens en meisjes in het algemeen. Marthe had de vraag nog maar gesteld en de vrouwen begonnen allemaal te knikken. Ze waren het duidelijk allemaal eens met elkaar. Tijdens deze vraag nam Parimal voornamelijk het woord. Ze wist ons te vertellen dat ongelijkheid al heel lang plaats vindt in India en dat je dit overal duidelijk kan merken. Een vrouw is in vele mensen hun ogen nu eenmaal minder waard dan een man. Toen Parimal dit vermelde keek ze heel verontwaardigd. Ze voegde hier snel aan toe dat er wel veel veranderingen aan het doorkomen zijn en dat het voor de jeugd van nu al veel verbeterd is in sommige delen van India. Ze haalde aan dat het gebied waar wij ons in bevinden heel vooruitstrevend is en dat de vrouw haar rol hier steeds belangrijker wordt, waardoor steeds meer meisjes onderwijs kunnen volgen. Het is reeds al gestegen. In bijna iedere klas in de RajagirI Public school zitten er evenveel meisjes dan jongens. Ze vertelde dan ook vol trots dat in de Rajagiri Public school meisjes en jongens als gelijke worden behandeld. Ook maakt het niet uit vanuit welke sociale omgeving de jongeren komen. Toch studeren er meer kinderen van welstellende gezinnen, maar hier komt verandering in. Anupama voegde hier ook nog enkele zaken aan toe. Ze vertelde ons dat dit inderdaad een vooruitstreven gebied is, waardoor meer meisjes naar school kunnen. In andere gebieden zoals Bangalore en nog zoveel gebieden is dit niet het geval. Over het algemeen is de verbetering minimaal en worden jongens op vlak van onderwijs bevoorrecht. Wanneer we vroegen of er op hun school bevoorrechting gebeurt op basis van sociale achtergrond kregen we in koor nee te horen. Ze maakten heel duidelijk dat de school voor gelijkheid komt en dat leerlingen van iedere afkomst gelijk behandeld worden.

Toen we naar hun kindertijd vroegen waren ze heel trots om te vertellen dat ze van hun ouders de kans hebben gekregen om verder te studeren en dat ze kunnen gaan werken. Ze vertelden ons dat in vele gevallen de vrouwen hoogopgeleid zijn, maar dat ze de toestemming niet krijgen van hun man om te gaan werken. Sherley voegde al glimlachend toe dat ze trots was dat haar man haar als gelijke zag in hun relatie. Toen we vroegen of ze in contact waren gekomen met ongelijkheid in hun jeugd vertelde Anupama een heel persoonlijk verhaal over haar toenmalige beste vriendin. Deze vrouw studeerde samen met haar verder totdat haar ouders haar uithuwelijkten. Ze heeft nooit haar studie kunnen afmaken en is meteen huisvrouw geworden. We merkten op dat dit een best gevoelig onderwerp was, waardoor we doorgingen naar de volgende vraag rondom ongelijkheid op het werkveld.

Sherley knikte meteen ja, dit gebeurt heel vaak. Er zijn zoveel hoogopgeleide vrouwen die niet aan werk geraken. Bedrijven nemen veel liever mannen aan de vrouwen, dit omdat een vrouw aannemen een risico is. Een vrouw kan zwanger worden of verboden worden om te gaan werken van haar man. Vaak zien ze de vrouw als onbetrouwbare werkkracht. Ook is een vrouw voor vele mannen minderwaardig dus willen ze hen niet als collega.

 

Als laatste maakte we de terugkoppeling naar België. Marthe vroeg hen of ze dachten of er ook genderongelijkheid op schoolvlak was in België. Ze keken eerst naar elkaar en wisten niet echt goed hoe ze op deze vraag moesten antwoorden. Vervolgens nam Parimal het woord: ‘Ik denk van niet jullie zijn zo’n geëvolueerd land waar iedereen gelijk zijn volgens mij. Het zou me verbazen dat er ongelijkheid zou zijn tussen jongens en meisjes. Of dat er maar enige vorm van ongelijkheid is binnenin het onderwijs.’ Ze kaatste dan ook meteen de vraag terug naar Marthe en mij. We vertelden hen dan ook meteen dat er zeker geen ongelijkheid is tussen meisjes en jongens en dat we gelijke kansen hebben gekregen als jongens en dat iedereen toegang heeft tot onderwijs. Toch heb ik vermeld dat er in België op een andere manier ongelijkheid geld in het onderwijs bijvoorbeeld dat vaak je sociale achtergrond en nationaliteit een rol speelt in je prestaties en hoe de andere jongeren naar je kijken. Ze waren wel verbaast hierover en vroegen om het gesprek af te ronden want ze moesten terug beginnen aan hun verbeterwerk. We bedankten hen voor hun tijd en zij bedankten ons om zo’n leerzaam gesprek aan te gaan.

 

Informatiewissel en indrukken

 

Voor hen was het wel verrassend om te horen dat er toch vormen van ongelijkheid zijn in België. Ook waren ze geschrokken dat je nationaliteit ook een rol speelt in hoe je onderwijscarrière verloopt. Ze snapten wel dat dit niet door school gestuurd werd maar eerder door de maatschappij. Ze hadden gewoon niet verwacht dat er sprake was van discriminatie in onze maatschappij.

 

Wij hebben heel veel bijgeleerd uit deze intervisie. We hebben verhalen gehoord en gelezen die ons enorm verbaasd hebben. We wisten wel dat er een grote ongelijkheid was tussen man en vrouw, maar niet dat deze zo groot was. We waren enorm onder de indruk en heel dankbaar dat we eens een oprechte mening hebben gekregen van een persoon die opgegroeid is met deze structuren. Toch kan ik niet vatten dat een vrouw hier nog zo vaak als minder wordt gezien.

 

Actieplan

Wat zullen wij allemaal doen met deze informatie:

• Tot het einde van ons verblijf zullen we meer gericht kijken naar bepaalde situaties hier rondom ongelijkheid.
• Ik persoonlijk als aardrijkskunde klas zal dit zeker meenemen naar mijn volgende lessen, want de leerlingen hebben ook het recht op deze informatie. Marthe zal tijdens haar geschiedenislessen indien mogelijk ook aandacht aan schenken bijvoorbeeld bij vrouwenstemrecht.
• Het heeft ook onze blik op het leven verandert, dus wij gaan meer dankbaarheid uiten dat dit bij ons niet zo is. We zullen met een andere bril naar het leven kijken.

 

Conclusie

We vonden dit een enorm leerzaam moment en we zijn echt blij dat we voor dit onderwerp hebben gekozen. Het heeft onze ogen geopend. Over het algemeen nemen we zeker de dankbaarheid die we hier ontdekt hebben meer naar huis. Ook zijn we dankbaar dat de leerkrachten dit gesprek met ons aangingen ook al hadden ze het soms moeilijk om hierover te praten. Ze gaven zelf aan dat er pas echt iets aan gedaan kan worden als mensen de ernst ervan inzien. Hoe meer mensen het verhaal weten hoe meer mensen zullen strijden voor een betere omgeving. Kerala is daar het ideale voorbeeld van. Mensen worden bewust van het probleem en meer kinderen dan ooit waaronder veel meisjes gaan naar school. Ze waren ook dankbaar dat we hier op een respectvolle manier mee omgingen en hen op voorhand gevraagd hadden om dit gesprek te voeren. Zo konden ze zich hierop voorbereiden.

Straffen en belonen 

Datum: 19/03/2019

Duur: 30 minuten

Personen: Zora en Luna (Belgen), Devibria en Kevin (Indiërs)

Gestelde vragen:

• Wat is een definitie van een straf en een beloning?
• Waarom is het belangrijk dat er straffen en beloningen worden uitgereikt?
• Welke straffen zullen jullie later zelf toepassen?
• Welke beloningen zullen jullie later zelf toepassen?
• Waarom zijn jullie voor of tegen lijfstraffen?
• Hoe zouden jullie reageren wanneer iemand (volgens jullie) een slechte straf uitdeelt?
• Vanaf welke leeftijd mag een kind gestraft worden?
• Welke straffen waren er op jullie school?
• Welke beloningen waren er op jullie school?
• Kan er volgens jullie een schoolsysteem bestaan zonder straffen en belonen? Leg uit.

 

Verduidelijking onderwerp

Het onderwerp van deze intervisie gaat over straffen en belonen. In ieder land, maar ook in éénzelfde land verschilt het systeem van straffen en belonen. We willen in deze intervisie onderzoek doen naar het straffen en belonen systeem in het onderwijs, maar ook in thuissituaties. We willen dit systeem vergelijken met beide landen, maar we willen ook te weten komen hoe verschillend het systeem van straffen en belonen verschilt in België zelf.

 

Verslag:

We wilden eerst te weten komen wat de anderen zien onder een straf en een beloning. Ze zien een straf als iets vervelends voor het kind wanneer hij iets verkeerds heeft gedaan. Het is iets wat het kind absoluut niet leuk vindt om te doen of te krijgen. Het kan ook gaan om een pedagogische tik waardoor het kind afleert om foute gedragingen te stellen. Een beloning is het omgekeerde van een straf, door een beloning leert het kind dat hij goed gedrag heeft vertoond. Een beloning kan gaan om een cadeautje, maar niet alleen materiële zaken kunnen een vorm zijn van een beloning, soms is een knuffel geven ook een vorm van een beloning.

De Indische mensen vertelden dat zij ook dezelfde straffen en beloningen uitgaven, maar vaak is het minder materieel. Iedereen vond immateriële beloningen belangrijker dan materiële beloningen. Natuurlijk is het belangrijk dat er straffen en beloningen worden gegeven. Het kind leert hierdoor grenzen stellen en hij weet wat kan en wat niet kan in welke situatie. Kinderen leren op deze manier naar volwassen luisteren en hun grenzen kennen en aftasten. Ze vertelden dat dat hun ouders niet veel tegenspraak dulden. Ze gehoorzamen hun ouders als het ware en willen hun ouders gelukkig maken. Vrouwen trouwen vaak met iemand die ze niet kennen, maar dat hun familie goedkeurt puur om hun ouders gelukkig te maken.

 

Een straf kan gaan om een activiteit te weigeren die een kind echt wil doen, speelgoed afpakken, een pedagogische tik, in de hoek staan, …
Welke straf er geven wordt is afhankelijk van de situatie bijvoorbeeld wanneer een kind expres iets vuil maakt, dan moet hij het opkuisen en mag hij niet iets anders doen zolang het niet opgekuist is. De Indische mensen vertelden dat dit niet echt een straf was bij hen. Ze doen dit al uit gewoonte. Als hun ouders iets morsen moeten zij het vaak opkuisen. Een beloning is iets wat het kind echt graag doet of eet. Wanneer een kind bijvoorbeeld graag snoep eet en de het juiste gedrag vertoont, dan krijgt hij een snoepje. Het is net zoals een straf afhankelijk van de situatie. Een knuffel geven is ook een vorm van een beloning. De Indische mensen vertelden dat ze niet echt vaak beloond werden. Ze vinden een beloning niet echt nodig enkel de goedkeurig van hun ouders en dat hun ouders trots zijn op hen.

 

Iedereen was het erover eens dat lijfstraffen niet gegeven mogen worden. Onder lijfstraffen zien ze echt het kind meermaals slaan, met een stok op de vingers slaan (vooral school gebonden), slaan met een riem, … Waar we versteld van waren, was dat de Indische mensen tegen lijfstraffen zijn. Een pedagogische tik mag gegeven worden in de juiste situatie, maar dit mag zeker niet frequent voorkomen. Daarnaast kan er wel een fysieke straf gegeven worden bijvoorbeeld wanneer een kind expres iets omvergooit, dan moet hij het zelf opkuisen. Een straf of pedagogische tik mag enkel gegeven worden in de juiste situatie. Één meisje vertelde dat er soms fysieke straffen gegeven worden in de Chiro. Als iemand zeer lang vervelend gedrag vertoont, dan moet hij met gestrekte handen een fles water voor of boven zich houden en in de hoek staan. Het is zeer belangrijk om geen aandacht te geven, anders verergert het gedrag. Bij de volgende vraag waren de Belgische mensen het erover eens dat het moeilijk is om in te grijpen wanneer iemand een ongepaste straf geeft. Wanneer ze de persoon kennen, dan zouden ze later eens praten met de persoon waarom ze het een ongepaste straf vonden. Als ze iemand niet kennen en hij voert een ongepaste straf uit, dan zou er niemand op reageren omdat je het gezag van iemand anders ondermijnt. Je kunt daarbij ook iemand niet veroordelen hoe iemand zijn kind opvoedt. Wanneer iemand echt lijfstraffen geeft, dan zouden ze er wel in tussenkomen. De Indische mensen zeiden dat ze niet gingen ingrijpen in welke situatie, omdat ze dit niet gepast vonden. Ze vertelden dat iedereen zijn eigen manier heeft van opvoeden en dat niemand daarin iets te zeggen heeft. We gaven hen daarin gelijk. Iedereen was er ook over eens dat je kunt beginnen met straffen en belonen vanaf de leeftijd van twee jaar. Bij een baby kun je absoluut geen straffen uitdelen, omdat het kind nog geen besef heeft wanneer hij iets fout doet.

 

In school, zowel in het lager als in het middelbaar, worden er vaak straffen uitgedeeld. Zo vertelden de Belgen dat ze buiten de klas moesten staan, naar de directeur gaan, straf schrijven, naar de strafstudie gaan, nota in de agenda, om 8u op school aanwezig zijn, streepjes op het bord en na zoveel streepjes kreeg je straf (begin jaren secundair),… . Bij de Indische mensen werden er niet veel straf gegeven, omdat de leerlingen zeer gehoorzaam zijn. Vaak kregen ze wel een preek. Er werd bij iedereen (bijna) geen beloningen gegeven.

 

In het lager konden ze een snoepje krijgen. In het secundair kregen ze vaak mondelinge beloningen bijvoorbeeld je bent echt goed bezig, je hebt dat echt goed gedaan, ik ben trots op je, … Iedereen geloofde wel niet dat een er een schoolsysteem kan bestaan zonder straffen en belonen. Op een bepaalde leeftijd moet ze hun grenzen kennen en weten wat ze kunnen doen en wat niet. Vaak is straffen en belonen een leerproces, omdat ze leren uit hun fouten. Als je geen straffen en beloningen geeft, is het zeer belangrijk dat de leerkracht op zijn strepen staat en alle leerlingen gelijk worden behandeld.

 

Informatiewisseling en indrukken

Vergelijking:

Gelijkenissen

• Definitie van straffen en belonen
• Leeftijd
• Soort belonen en straffen
• Lijfstraffen

 

Verschillen

• Gehoorzaamheid Indiërs
• Materiële beloningen Belgen
• Tussenkomst ongepaste straf

 

Opnieuw hebben we in deze intervisie veel bijgeleerd. Er waren veel zaken die hetzelfde waren in beide landen, maar er waren toch een paar verschillen en hieruit leerden we veel bij. Het verbaasde de Indische mensen, Devibria en Kevin, dat er geen grote gehoorzaamheid is in België ten opzicht van onze leerkrachten en ouders. We gaan vaak in discussie en dit doen zij niet. De Belgische mensen vonden dit een mooi principe. Door onze buitenlandse stage beseffen we dat onze ouders heel veel voor ons doen. We willen hierdoor meer aandacht schenken om onze ouders te waarderen voor wat ze doen en dit laten tonen. Devibria en Kevin gaven aan dat ze niet veel materiële beloningen geven, als er beloond wordt is dit immaterieel. We willen dit meenemen naar België en meer immateriële beloningen geven zoals een knuffel, schouderklopje, complimentje, … .

 

Opvolging

We houden contact met de Belgen en onze verwezenlijkingen doorgeven aan elkaar. In deze intervisie is het moeilijk om aan een opvolging te doen. 

 

Conclusie:

In het algemeen zijn beide systemen van belonen en straffen grotendeels hetzelfde. Bij de Indische mensen worden er niet veel straffen en beloningen uitgereikt, omdat er een grote gehoorzaamheid is tegenover hun ouders en leerkrachten. Iedereen was er wel over eens dat straffen en belonen belangrijk is omdat kinderen weten wat ze moeten weten wat ze niet kunnen doen in welke situatie. Leerlingen leren ook hun grenzen stellen. In België worden er veel meer straffen gegeven op school en bij de Indische mensen niet, omdat er opnieuw een grote gehoorzaamheid is tegenover de leerkrachten. Ze krijgen ook mondelinge beloningen. Iedereen was daarnaast tegen lijfstraffen, dit hadden de Belgen niet verwacht. Tot slot vond iedereen immateriële beloningen belangrijker dan materiële beloningen.

Werkvormen 

Datum: 19/03/2019

School: Rajagiri School of Social Science

Duur: 30 minuten

Personen: Agnes,  Stella, Marthe en Britt

Gestelde vragen:

• Wat is een werkvorm?
• Welke werkvormen kennen jullie?
• Welke werkvormen werden gebruikt tijdens jouw onderwijs?
• Welke vond je goed?
• Welke vond je slecht?
• Was er genoeg variatie?
• Zijn er werkvormen waar je graag eens kennis mee wilde maken?
• Welke werkvormen denk je dat ze gebruiken in België?
• Wat zou je veranderen aan de gegeven werkvormen moest je kunnen?

 

Verduidelijking onderwerp

Het onderwerp gaat over de verschillende werkvormen die gehanteerd worden in Indië. We hebben dit onderwerp gekozen, omdat we dachten dat er enkel gebruik werd gemaakt van de werkvormen doceren en onderwijsleergesprek. We wilden te weten komen of dit zo was en kijken of er andere werkvormen werden gehanteerd. We wilden dit doen met studenten van het College omdat ze les hebben gekregen in de kleuterklas, lagere school, middelbare school en in het hoger onderwijs.

 

Verslag:

Op dinsdag 19 maart hebben we een gesprek gehad met enkele studenten van het college. Het onderwerp dat we tijdens dit gesprek centraal hebben geplaats is het gebruik van werkvormen. Marthe en ik waren heel nieuwsgierig naar de werkvormen die men hier gebruikt en wat de studenten er nu werkelijk van denken. Het gesprek zelf vond plaats op de campus en dit duurde ongeveer 30 minuten.

Het eerste wat wij ons afvroegen was of de studenten hier wisten wat een werkvorm was. De studenten wisten duidelijk waarover wij aan het praten waren. Ze konden dan ook in hun eigen woorden uitleggen wat het inhield, hier haalden ze al aan dat ze vaak in contact zijn gekomen met doceren. De definitie die ze hieraan gaven was “een manier om leerstof over te brengen aan leerlingen”. Vervolgens vroegen wij ons af welke werkvormen zij al kenden. De typische werkvormen zoals doceren en onderwijsleergesprek kwamen aan bod. Zelf gaven ze al aan dat ze dit wel jammer vonden, zeker omdat het in het hoger helemaal anders is. Nu worden er heel wat verschillende werkvormen gebruikt door hun docenten. Een voorbeeld hiervan is dat men nu vaker spelvormen gebruiken. Ook vroegen wij ons af wat zij nu goed of slecht vonden aan de gekregen werkvormen.  Over het algemeen waren ze heel blij met het onderwijs die zij ontvangen hebben, dit omdat ze toen niets anders kenden. Ze vinden het niet erg, maar wel jammer dat ze geen andere werkvormen gekregen hebben. Het doceren vonden ze over het algemeen wel goed maar wel vrij eentonig. Het zorgde wel voor duidelijkheid en structuur.
Van variatie was er geen of amper sprake en dit vonden ze wel jammer.
Het volgende waar we mee geconfronteerd werden, was dat ze niet zoveel verschillende werkvormen kenden. We moesten dus uitgebreid te tijd nemen om hen enkele werkvormen uit te leggen. 
Na onze uitleg vonden ze de werkvorm hoekenwerk heel interessant en dit gingen ze zeker meenemen naar hun volgende lessen. Over het lesgeven in België zelf hadden ze niet zoveel verwachtingen. Wat ze wel wisten was dat het veel interactiever was dan de werkvormen in India.

Onze allerlaatste vraag ging over hun persoonlijke mening over de gekregen werkvormen. Beide waren het eens dat ze blij waren met hun onderwijs. Moesten ze iets kunnen veranderen dan hadden ze het graag iets interactiever gezien. Toch willen ze het doceren hier niet wegwerken omdat ze wel het goede en leerzame ervan inzien. Variatie is dus wel een groot werkpunt samen met diversiteit binnenin de werkvormen.

 

Informatiewisseling en indrukken

Vergelijking:

Gelijkenissen

• De werkvorm doceren komt bij beide aan bod.
• Er wordt bij beide vaak gebruik gemaakt van een onderwijsleergesprek.

Binnenin het onderwerp werkvormen zijn er amper gelijkenissen tussen België en India.

Verschillen

• Variatie binnen in de verschillende werkvormen
• De eentonigheid in de werkvormen van India.
• De weinige interactie tussen leerkracht en leerling.
• Een andere visie op leren.

Zoals hierboven vermeldt zijn er heel wat verschillen tussen het Indische en Belgische schoolsysteem. Toch verloopt het onderwijs in beide landen goed.

 

In deze intervisie leerden we ook een aantal zaken bij. Allereerst vertelden de Indische mensen dat ze niet wisten dat er door heel onze schoolcarrière een variatie is aan werkvormen. Ze vroegen of we een aantal werkvormen konden opsommen die we hanteerden, dit deden ze en ze vonden een aantal werkvormen zeer interessant en wilden deze voorstellen aan hun leerkrachten. Ze waren verbaasd dat we in het de meest scholen van het hoger onderwijs een nauwe interactie hebben met onze leerkrachten. Ze waren voorstander van dit en gingen dit bespreken met hun medestudenten.

Britt en ik leerden bij dat er afhankelijk van de kleuterschool, basisschool, middelbare school en het hoger onderwijs andere werkvormen gehanteerd werden. In de basisschool en de middelbare school hanteren ze vooral de werkvormen van doceren en onderwijsleergesprekken. De leerlingen moeten namelijk veel informatie verwerken en deze werkvormen zijn hiervoor de beste. Daarnaast willen ze de leerlingen veel discipline bijbrengen. In het hoger onderwijs hanteren ze andere werkvormen om kennis over te brengen. We zijn voorstander van deze leermethode en zullen in onze eigen lessen dit in ons achterhoofd houden. Daarnaast vinden Britt en ik dat we soms te veel actieve werkvormen willen gebruiken en soms is het gewoon goed om te doceren en een onderwijsleergesprek aan te gaan. In België zullen we onderzoeken naar een evenwicht tussen actieve werkvormen en passievere werkvormen. Daarnaast vinden we de discipline hier in India veel beter en we zullen nadenken over hoe we het in onze lessen kunnen toepassen.

 

Opvolging

We zullen zoveel mogelijk zaken die we hebben geleerd mee te nemen naar België en deze te integreren in onze lessen. We willen zeker contact houden met Agnes en Stella om te weten te komen hoe de bespreking met de studenten is geweest.

 

Conclusie:

Uit dit gesprek halen wij de conclusie dat beide onderwijssystemen op vlak van werkvormen verschillen. Ze hebben beide een andere visie over hoe de leerlingen moeten leren en dit merk je in de gekozen werkvormen. De leerlingen zelf zijn best tevreden over het gekregen onderwijs maar merken nu later in hun leven dat het wel beter had gekund en zouden het graag zien veranderen. De leerlingen hadden liever wat meer variatie gehad in de gekregen werkvormen. Wat niet wil zeggen dat ze de werkvorm doceren niet appreciëren.
Wat ons ook opviel is dat bij beide systemen de leerlingen centraal staan, wat wel het belangrijkste is. Beide systemen gaan hun uiterste best doen om de leerling zo goed mogelijk voor te bereiden op later.

Schoolsysteem Australië

Datum: 28/02/2019

Duur:  60 minuten

Personen: Maddy, Katrina, Britt en Marthe

 

Verduidelijking onderwerp

Het onderwerp gaat over hoe het onderwijssysteem verloopt in Australië. Wij waren heel nieuwsgierig naar hun schoolsysteem en wilden graag meer te weten komen. We zagen het dus als een unieke kans die niet snel terug op ons pad zou komen. Voor ons is dit dus een ideaal onderwerp omdat onze buitenlandse stage over het verruimen van onze kennis en visie gaat, dus dachten wij dat dit de ideale kans hiervoor was. Doorheen de voorafgaande weken hadden we al kort eens onze onderwijssystemen vergeleken met elkaar en dat heeft ons geprikkeld om hier een intervisie over te maken. We vonden het vreemd dat doorheen deze korte gesprekken er al zoveel verschillen naar boven waren gekomen, hierdoor wilden we dit verder onderzoeken en verduidelijking krijgen. Na overleg met de Australische meisjes Maddy en Katrina zijn we met hen in gesprek gegaan om opzoek te gaan naar hoe het systeem nu precies in elkaar zit. Ook wilden we te weten komen welke gelijkenissen en verschillen er zijn tussen beide onderwijssystemen.

 

1. Vanaf welke leeftijd ben je verplicht om naar school te gaan?

Bij ons gingen kinderen rond hun 5 of 6 jaar naar school. Het is afhankelijk van wanneer je geboren bent. Er is een bepaalde dag en als je na deze dag geboren werd, moet je nog een jaar wachten om naar school te gaan. Het systeem is nu veranderd, dus weten we niet de precieze leeftijd van wanneer leerlingen naar school moeten.

2. Tot welke leeftijd ben je verplicht om naar school te gaan?

Jongeren kunnen tot hun 14-15 jaar naar school gaan. Sommige mensen verlaten school al vroeger in bv. de 10^de of 11^de grade.

3. Hebben jullie verschillende soorten niveaus bv. TSO, BSO en ASO?

Zo’n systeem hebben wij niet in Australië. Enkel de leerjaren worden opgedeeld in grades, daarnaast hebben we een primary school (of lager onderwijs) en een high school (of secundair onderwijs). De 1the grade tot de 7the grade behoort tot het lager onderwijs. En de 8the grade tot 12the grade behoort tot het secundaire onderwijs.

In Australië heb je twee soorten scholen: publieke scholen en privéscholen. Er heerst een grote rivaliteit tussen de scholen en leerlingen.

Katrina: Ik kom van een school op het platteland. In de primary school zaten er slechts 30 leerlingen. De 1the grade tot 3the grade werd samen in 1 klas gestoken en de 4the grade tot de 7the graden ook. Eenmaal in de middelbare school waren er meer leerlingen.

4. Hoe zit jullie vakkensysteem in elkaar?

In de Primary school krijgen leerlingen een vast schema. Vanaf de 8the grade mogen leerlingen 1 vak kiezen, dit loopt op tot 4 à 5 keuzevakken in de 12the grade, daarnaast heb je wel een aantal vakken die verplicht zijn. Zo zijn Engels en wiskunde verplicht, maar hierin heb je twee levels: een gemakkelijk en een moeilijke. Leerlingen die minder goed zijn in wiskunde kiezen voor de gemakkelijkste level.

5. Is er per vak een andere leerkracht?

In primary school hebben we één leerkracht die alle vakken geeft. In het secundair hadden we soms verschillende leerkrachten voor verschillende vakken. Deze leerkracht gaf wel vakken die bij elkaar hoorden. We hadden bijvoorbeeld voor de wetenschapsvakken éénzelfde leerkracht.

6. Wat doen jullie wanneer er een leerkracht in het begin van een les toekomt?

Wij moesten nooit een speciale begroeting verrichten tegenover de leerkracht.

7. Werken de leerkrachten onderling samen?

De leerkrachten mogen kiezen of ze al dan niet samen werken. Meestal doen de leerkrachten het niet. We vonden dit niet goed, omdat we niet echt tevreden zijn met de lesaanpak van de meeste leerkrachten. De leerkrachten moeten er enkel voor zorgen dat ze het jaarplan hebben afgewerkt. Hoe ze dit doen, maakt niet uit.

8. Hoe lang duurt een lesuur?

Één lesuur duurt ongeveer 40 à 45 minuten in high school.

9. Hoeveel keer per dag hebben jullie pauze en hoelang?

Een lesdag begint met twee uur dan een kleine pauze. Vervolgens zijn er drie uren met een lunchpauze en na de pauze nog eens twee lesuren.

10. Zijn er leerlingenbegeleiders aanwezig?

Maddy: In de high school waar ik zat, was er één leerlingebegeleider op school.

Katrina: Ik had geen enkele leerlingenbegeleider. Als er een probleem was kon ik naar elke leerkracht gaan op school. Er was wel een speciale medewerker (een eso worker) die leerlingen met een beperking hielpen. De school waar ik zat (public school) kreeg extra geld van de overheid om leerlingen met een beperking te ondersteunen. De scholen konden wel kiezen hoe ze dit geld gingen investeren.

11. Wat is er toegelaten op school en wat is er verboden bv. GSM?

Wij mochten de GSM tijdens de pauze gebruiken en zelfs in de klas als de leerkracht niet keek. In het laatste jaar (12the grade) gebruikten de leerlingen de GSM wanneer ze wilden in de klas. De leerkracht vond dit niet erg, zolang de opdrachten gemaakt werden.

Op iedere school moeten we een schooluniform dragen.
Maddy: ik had een speciaal schooluniform van school dat ik elke dag moest dragen. IK vond dit niet erg, omdat ik zelf geen keuze moest maken wat ik elke dag wilde aandoen.

Katrina: ik moest ervoor zorgen dat ik een witte bovenstuk en blauwe broek/rok aanhad.

12. Wat zijn de sancties op school?

Er worden niet echt sancties gegeven. Als er wel een sancties werd gegevens, dan moesten de leerlingen vuilnis oprapen.

Wanneer een leerling een erge daad deed bv. vuur maken op het schoolterrein, dan werd deze persoon geschorst.

13. Wat vond je goed aan het Australische schoolsysteem?

We krijgen geld van de overheid om onze studies te kunnen financieren, dit bedrag varieert tussen de 20.000-40.000 Australische dollars.
Eenmaal we werken, wordt er maandelijks een bedrag afgehaald om onze studies terug te betalen aan de overheid.

Katrina: Na jullie uitleg over de school vind ik ons schoolsysteem goed. Het Belgisch schoolsysteem is zeer strikt.

Maddy: Ik vond het leuk dat we veel buiten konden zijn. Ik bedoel hierbij wel niet dat we buiten les kregen.

14. Zijn er zaken die jullie willen veranderen aan het schoolsysteem?

Katrina: De leerkrachten moeten beter getraind worden. De meeste leerkrachten kozen voor dit beroep, omdat ze geen werk vonden. Deze mentaliteit moet veranderd worden. De overheid geeft volgens mij ook te veel geld aan privéscholen in plaats van publieke scholen.

Maddy: De leerkrachten worden niet leerkracht omdat ze het willen zijn. Ze kiezen het eerder omdat ze nergens anders werk vinden. Leerkracht zijn in Australië is een ondergewaardeerd beroep, dit kun je zien aan de manier waarop ze lesgeven. De leerkrachten geven opdrachten of ze laten de leerlingen iets opzoeken. Huiswerk wordt al tijdens de les gemaakt.

Om toegelaten te worden in een universiteit moet je een bepaalde score halen in je 12the grade. Bv voor de ene universiteit moet je 70 halen in de 12the grade, maar voor een ander universiteit moet je 90 halen. Als je op school zit in een afgelegen gebied kan je extra punten krijgen om toegelaten te worden in een universiteit.

 

Informatiewisseling en indrukken

Vergelijking

In België moeten de kinderen van 5 jaar verplicht naar school, dit duurt tot de leeftijd van 16 jaar. Er is wel leerplicht tot 18 jaar. De leerlingen moeten kunnen aantonen dat ze leren, dit hoeft niet per se op school te gebeuren. Wanneer we kijken naar het Australische systeem is dit anders. De kinderen zijn afhankelijk van hun geboortemaand om naar school te gaan. Er is schoolplicht tot 16 jaar. De leerlingen zijn verplicht om te studeren op school. Als dit niet gebeurt krijgen ze hun diploma niet en zijn ze een drop out.

Een ander verschil is de aanwezigheid van de leerkracht in het schoolteam. De leerkrachten komen over als niet gemotiveerde leerkrachten, dit komt omdat mensen het leerkrachten beroep kiezen als een laatste optie. Hierdoor tonen leerkrachten weinig passie voor hun beroep en dit kun je zien aan de manier waarop ze lesgeven.

Wat ook opviel in het gesprek is dat ze geen echte leerlingenbegeleiders hebben. Als leerlingen een probleem hebben, kunnen ze terecht bij hun klastitularis of leerkrachten die ze vertrouwen. Bij ons wordt er echt gehamerd op een team van leerlingenbegeleiders. We vonden het daarom vreemd dat ze hier niet veel aandacht aangeven in andere landen.

Nog een belangrijk verschil wat we opmerkten en niet verwacht hadden, is dat er in Australië geen niveaus zijn zoals BSO, TSO en ASO. Alle leerlingen (met verschillende noden) komen in één school terecht. Na enkele jaren op een school kunnen leerlingen verschillende vakken kiezen die hen interesseren en waar ze goed in zijn. In België maken we gebruik van niveaus, zodat alle leerlingen kunnen kiezen in welk niveau hun noden het meest bij passen.

Het laatste verschil dat we opmerkten is het GSM gebruik in Australië. De leerlingen mogen in elke situatie hun GSM gebruiken zelfs tijdens de lesuren. De leerkrachten zeggen hier niks op zolang de opdrachten gemaakt worden. In het laatste jaar mogen de leerlingen zelfs naar muziek luisteren tijdens de les. In België verloopt dit helemaal anders en worden er straffen en strafstudies gegeven, wanneer leerlingen betrapt worden op GSM gebruik.

 

Ondanks er heel wat verschillen zijn, hebben we toch een aantal gelijkenissen gevonden:

• Leerkrachten die één of twee vakken geven
• Uniform
• Soort vakken

 

Daarnaast leerden we van elkaar een paar zaken bij. Allereerst wisten Katrina en Maddy niet dat ons schoolsysteem strikter is en meer regels heeft dan die van hen. Ze vinden het goed dat ons onderwijssysteem onderverdeeld is in verschillende niveaus zoals ASO, TSO en BSO. Ze gaven aan dat er weinig begeleiding is voor leerlingen met zorgvragen, dit zouden ze graag zien veranderen, maar ze weten niet hoe ze dit moeten aanpakken. Maddy en Katrina waren verwonderd dat er in België niet iets bestond als drop out mensen. We gaven aan welke oplossingen wij in ons onderwijssysteem kennen. Ze vonden dit zeer goeie ideeën en wilden dit zeker meenemen naar Australië.

Vervolgens leerden Britt en ik een paar zaken bij over het Australische schoolsysteem. We waren verwonderd dat leerkrachten niet kozen voor het beroep zelf, maar meer omdat het een laatste keuze is. We leerden hierdoor bij dat wij op school veel verschillende soorten werkvormen hebben aangeleerd. We hadden niet verwacht dat de lesmethodes en werkvormen zo verschillend waren. De Australische meisjes gaven aan dat ze zelf hun vakken mochten samenstellen. Ze leren de basiskennis van alle vakken aan zoals wetenschappen, taal en wiskunde en krijgen een verdieping in hun keuzevak. Persoonlijk vinden we dit een goed idee, omdat de leerlingen educatief meer geschoold worden in hun interesses en er ook een grotere motivatie is. We willen ook meenemen dat ons schoolsysteem misschien te strikt is. We blijven van mening dat er regels nodig zijn, maar een paar regels vinden we overbodig.

 

Opvolging

De opvolging is een beetje moeilijk. We willen sowieso in contact blijven met de Australische meisjes en kijken of het gelukt is om de zaken die ze hebben bijgeleerd door te voeren. In België zullen Britt en ik kijken hoe wij de zaken kunnen doorvoeren en zullen dit laten weten aan de Australische meisjes. We willen een gesprek aangaan met de andere twee Australische mensen om onze kennis te verruimen.

 

Conclusie

De twee schoolsystemen zijn verschillend en beide systemen hebben werkpunten en positieve punten. In Australië kan er gewerkt worden op de motivatie van de leerkrachten en het gebruik van verschillende werkvormen. De leerlingen zijn over het algemeen tevreden over het schoolsysteem. Volgens hen moeten er toch een aantal zaken veranderen, dit geldt ook voor België. Wij nemen vooral mee dat de leerlingen meer vrijheid moeten krijgen en dat het minder strikt moet worden. In Australië moet er meer structuur gegeven worden aan de leerlingen.

Als laatste willen we kort nog vermelden dat er veel leerlingen stoppen voor hun 12the grade. Wij denken als er kleine aanpassingen gedaan worden dit zeker vermeden kan worden.

 

Milieuvriendelijk en communicatie met ouders

Datum: 05/02/2019

School: Rajagiri Public school

Duur: 30 minuten

Personen: Parimal,  Anapuma, Marthe en Britt