Op vrijdag 05/04/2019 hebben wij ons laatste project uitgevoerd. We gingen terug naar het Rajagiri centre for skill development:  teaching conversational English skills. De directrice, Dr. Blazy, had gevraagd of we een les wilden geven over Europa. We kozen ervoor om dit te doen a.d.h.v. een spel. We gingen vroeg naar het lokaal om alles klaar te zetten. We schoven de banken aan de kant en zetten het spelbord klaar. We schreven de spelregels op het bord zodat iedereen tijdens het spel ze nog eens konden nalezen. Ik had een beetje stress, omdat ik niet wist hoe het ging verlopen. Ik was bang dat de leerlingen de vragen niet gingen begrijpen. Toen de leerlingen binnenkwamen, waren ze enthousiast om ons terug te zien, waardoor mijn stress stilletjes aan verdween.

 

Nadat de leerlingen toekwamen zeiden we dat ze een stoel rond het spelbord mochten kiezen. De klasleerkracht legde kort in het Malayalam uit wat er op het programma stond, daarna stelden we onszelf nog eens kort voor. We legden eerst het spel in het algemeen uit. Ik had mijn uitleg over het spel en de spelregels ingeoefend in het Engels. Ik had door dat sommige leerlingen de uitleg niet goed begrepen en ik probeerde andere zinsconstructies en woorden te gebruiken. Als de leerlingen het echt niet begrepen vroeg ik aan de klasleerkracht of Dr. Blazy om het te vertalen in het Malayalam.Vervolgens vroegen we aan een paar leerlingen of ze het spel wilden uitleggen. De andere leerlingen hielpen en vulden hun aan. Op deze manier kregen we een beeld of iedereen het spel begreep.

 

Daarna begonnen we met de uitvoering. Het spel verliep in het begin wat stroef, omdat de leerlingen het niet gewend zijn om een educatief spel te spelen. Daarnaast kenden ze het spel ganzenbord niet. De leerlingen konden wel al veel Europese landen en een paar belangrijke steden zoals Londen, Parijs, Brussel, … opsommen. We hielpen de leerlingen in het begin veel, maar na een tijdje begrepen ze het spel. Af en toe keken er nog een paar studenten naar het bord om de spelregels nog eens te lezen of ze stelden vragen aan ons of de andere leerlingen. We hadden op voorhand de vragen van het spel doorgestuurd naar Dr. Blazy en de klasleerkracht. Zij hadden geen opmerkingen, maar toch zagen we tijdens de uitwerking dat sommige vragen te moeilijk waren. Britt en ik gingen hier flexibel mee om en veranderden vlug de zin of een woord. Op sommige vragen konden de leerlingen niet antwoorden. Ze hadden bijvoorbeeld moeite bij de vragen over het hoofdstuk gezinssituatie en dan daalden we af in vraagstelling. Als de persoon het echt niet wist, vroegen we of iemand anders het antwoord wist. We vroegen vaak hoe de situatie zat in India en stelden bijvragen. Bij sommige vragen vroegen we om hun mening te uiten bijvoorbeeld over educatie: waarom zijn jullie al dan niet blij met jullie educatiesysteem? Leg uit waarom jullie educatie belangrijk vinden? Vinden jullie dat leerlingen hun studiekeuze mogen kiezen?

 

Als laatste vroegen we aan de leerlingen wat ze van het spel vonden. Ze vertelden ons dat ze veel hadden bijgeleerd over het geloof. Ze hadden niet verwacht dat er zoveel verschillende geloven aanwezig waren in Europa. Ze dachten dat er hoofdzakelijk Christenen leefden en veel minder van de andere geloven. Op de algemene vragen konden ze goed antwoorden bijvoorbeeld wie staat aan het hoofd van dit geloof, leg de geloofssymbolen op de juiste plaats of de feestdagen,… Dit komt omdat er in Kerala veel christenen, moslims en hindoes leven. We vertelden hen dat er discriminatie voorkomt in vele Europese landen omtrent het geloof. We vroegen aan hen wat ze hiervan vonden. De leerlingen vertelden dat ze open stonden voor veel geloven. Ze legden uit dat er verschillende geloven voorkomen in Kerala en dat ze veel vrienden hadden met een ander geloof. Het enige wat moeilijk is, is om te trouwen met iemand van een ander geloof. Het idee van open staan voor andere geloven willen Britt en ik echt meenemen en proberen de meningen te achterhalen bij onze leerlingen hoe zij hierover staan.

 

De leerlingen hadden ook verwacht dat er in Europe een algemene cultuur heerste. Ze wisten niet dat veel landen een nationale gerechten hadden. We vroegen aan hen om een paar Indische gerechten op te sommen en ons een beetje uitleg te geven.

 

Als slot wilden we graag weten wat de leerlingen van het spel vonden. Ze vonden de variatie aan vragen zeer positief. Ze vonden het leuk dat ze een aantal doe-opdrachten konden uitvoeren die afgewisseld werden met kennisvragen. Zo verbrede hun kennis op verschillende manieren. Ze hadden nog geen kennis gemaakt met deze werkvorm en ze vertelden ons dat ze niet wisten dat je met een spel zaken kon bijleren. Toen Dr. Blazy vroeg om onze gegevens te krijgen zodat ze extra uitleg kan vragen over het spel werden we nog gelukkiger. Dr. Blazy vond het een zeer leuk en leerrijk spel en wil dit in de volgende klassen gebruiken. Het enige puntje van feedback was dat we te grootte groepen gebruikten om het spel te spelen. Ze stelde voor om kleinere groepjes te maken van ongeveer tien personen. We waren hiermee akkoord, maar door tijdgebrek konden we niks dubbel maken. We zullen haar feedback meenemen en hiermee rekening houden als we nog een educatief spel maken in één van onze lessen in België.

 

De leerlingen hebben veel bijgeleerd over Europa. Maar wij hebben ook bepaalde zaken bijgeleerd. Zo kwamen we te weten dat educatie heel belangrijk is voor de vrouwen. We vroegen aan hen om hun mening te geven over een aantal vragen die we ter plaatste opstelden. Een paar vrouwen staken direct hun hand in de lucht om te antwoorden en we duiden een paar vrouwen aan. We vroegen aan een aantal vrouwen die hun hand niet hadden opgestoken om te antwoorden. We probeerden hen te motiveren, maar als we zagen dat ze niet wilden of durfden pushten we niet door. Je kon zien dat ze dit apprecieerden. (ICOM 1.2.| ICOM 2.1.| ICOM 2.5.| ICOM 

 

Maandag 08/04/2019 gingen Britt en ik naar het Rajagiri Outreach, dit is een centrum waar onder andere Woman Empowerment zit, maar ze organiseren ook zomerkampen voor kinderen. Het thema van dit jaar is disaster management. We ontmoeten de heer Rengith en hij gaf ons uitleg waarover het thema gaat en wat er verwacht wordt van ons. Hij zei dat we 5 educatieve spelen moesten organiseren tegen donderdag.

 

Dinsdag 09/04/2019 werkten Britt en ik aan de uitwerking van de spelen. Britt en ik verdeelden het werk. Ik had het zeer moeilijk om creatief te zijn. Ik raadpleegde verschillende websites, maar vond niet direct iets. Uiteindelijk vond ik zelf een spel uit a.d.h.v. verschillende websites. Het spel ging over aardbevingen. De leerlingen moeten zich in vier groepen van telkens 5 kinderen verdelen. Ze krijgen in het begin een simulatie te horen bv. binnen drie uur is er een aardbeving. Het doel van het spel is om een survival pakket samen te stellen, dit kunnen ze doen door een aantal opdrachten uit te voeren. Als er iemand wint krijgen ze een product bv. water, ingeblikt voedsel, EHBO kit, warme kledij, … . De opdrachten kunnen bijvoorbeeld een verbindingsoefening zijn waarbij leerlingen typische termen over aardbevingen moeten linken met een uitleg (bv. schaal van richter = apparaat om trillingen van de aarde te meten en registreren). Rond de schaal van richter kunnen de leerlingen een andere opdracht uitvoeren. De leerlingen moeten de kracht van een aardbeving linken aan de juiste foto. Een andere opdracht kan een woordzoeker zijn. Britt hielp mij een ander spel uit te werken. Het spel gaat over tsunami’s. De leerlingen worden in twee groepen verdeeld. Ze krijgen opnieuw een simulatie te horen. Het doel van het spel is om met je groep een zo sterk mogelijk dam te bouwen. De leerlingen moeten opnieuw opdrachten uitvoeren en als ze winnen krijgen ze telkens een sterker materiaal om hun dam te bouwen. De opdrachten zijn bv. touwtrekken omdat bij een verwoesting van tsunami veel vernield is. Je moet vaak het puin weg doen en hebt hiervoor spierkracht nodig. Een andere opdracht is iets om ter snelst vinden. Als er een tsunami is moeten de leerlingen zo vlug mogelijk als hun belangrijke spullen bij elkaar zoeken en naar veilige grond gaan. Vervolgens kunnen de leerlingen een quiz maken om meer te weten komen over hoe het komt dat tsunami’s ontstaan, de gevolgen, preventiemaatregelen, … . De leerlingen kunnen ook een teamsport spelen zoals handbal. De ene groep moet de bal 20 keer doorspelen naar teamgenoten. De ander groep moet de bal afpakken. De leerlingen testen hun teamwork skills, want als er een tsunamii komt moeten de mensen samenwerken.

 

Donderdagochtend 11/04/2019 kwamen we toe om negen uur in the Rajagiri Outreach office. We ontmoeten een paar studenten die deelnemen aan de meeting. We stelden ons kort voor. We vroegen aan de hen of ze les gaan geven in de zomerkampen. De studenten legden uit dat ze voor hun stage deze meeting moesten volgen, maar dat ze geen les gingen geven. We vroegen ook of zij wisten hoe de dag precies ging verlopen. Hierop konden ze niet op antwoorden. Samen met de studenten gingen we foto’s op van de overstromingen van vorig jaar die plaatsvonden in Kerala. Het was zeer aangrijpend om deze beelden te zien. Alles was verwoest en je zag bijna geen huizen door het hoge water. Er waren ook foto’s waar je mensen ziet vastklampen aan drijvende brokstukken. Je merkt wel dat ze hier nog altijd de overstromingen van vorig jaar aan het verwerken zijn. Allereerst was er een speech van een paar mensen. Britt en ik begrepen niks, omdat alles verteld werd in het Malayalam. Tijdens de theepauze spraken we met een Indisch meisje. We stelden ons opnieuw kort voor aan elkaar. We vroegen aan haar waar ze woonde en waarom ze meehelpt in de zomerkampen. Na de theepauze speelden we een aantal kennismakingspelletjes, die de studenten kunnen gebruiken tijdens de zomerkampen. We speelden bijvoorbeeld een spel om de namen beter te leren onthouden. Iedereen moest met de eerste letter van hun naam een woord of quote bedenken bijvoorbeeld ik ben Marthe, making the best of everything. Een ander spel was om een speciale move te maken terwijl je je naam vertelde. Vervolgens moesten we rondwandelen en opeens vertelde een man dat we een huis moesten bouwen (twee mensen namen elkaars handen vast en staken die in de lucht) en dat er bijvoorbeeld twee dochters in het huis moesten staan. Ik merkte op dat iedereen super enthousiast was. In België zijn de mensen of leerlingen niet zo enthousiast. Ik en Britt waren bij het eerste spelletje als eerste verloren en de Indische mensen vonden dit super grappig. Vervolgens maakten we groepjes. Ieder groepje bedacht een naam en speciale move. Ik vroeg heel de tijd uitleg aan de mensen van mijn groepje, omdat alles uitgelegd werd in het Malayalam. We kregen een bundel met allemaal opdrachten  die we moesten bespreken. De man naast mijn legde telkens de opdracht uit en zorgde ervoor dat ik betrokken werd in de groep. Ik vond dat de bundel zeer goed uitgewerkt was. Ik zal de ideeën zeker meenemen naar België. Er stonden liedjes in, een oefening om verschillende rampen te herkennen, situatieoefeningen waarbij de leerlingen moeten zeggen wie ze zeker bij hen willen hebben, een oefeningen om noodnummers te leren, goederen rangschikken op vlak van belangrijkheid, … Op een bepaald moment moest ik naar voren om onze keuzes te beargumenteren, dit vond ik zeer vremd zeker omdat ik in een micro moest praten. Bij een andere oefening moest ik Brit, die geblinddoekt was, begeleiden naar een stoel. De mensen waren zeer verbaasd dat we dit zeer vlot en snel konden doen. We kregen een luid applaus. Op het einde van de sessie legde de leerkracht veel uit, waardoor ik niks begreep. Ik vroeg aan mijn buurmeisje of ze het een beetje wilde vertalen. Gelukkig deed ze dit, zodat ik toch iets begreep van de uitleg.µ

 

Tijdens de rest van de week werkte ik veel aan mijn bachelorproef. Eindelijk komt het einde een beetje in zicht. Het enigste hoogtepunt van de twee weken was op woensdag 10/04/2019. Een vriendin van één van de Belgische mensen had geregeld dat we naar een Indische festival konden gaan. We waren zeer verheugd om dit te doen, omdat we eens onze sari’s konden passen. Eenmaal toegekomen had deze vriendin allemaal vrouwen opgetrommeld om onze sari te helpen aandoen. Daarna vertrokken we naar de tempel. Het was echt mooi. Het was de bedoeling dat de vrouwen met een kaars en bloemen naar een andere tempel liepen. Er waren transgenders die verkleed waren in de goden. Eenmaal bij de andere tempel dansten 'de goden'. Ik keek gefascineerd toe en vond het een prachtige ervaring. We aten daar iets samen met de lokale bevolking. De mensen kwamen speciaal lepels brengen, maar we zeiden dat we voor de full expercience wilden gaan en daarom wilden eten met onze handen. Als laatste moesten we nog dansen voor het hele dorp. We kozen om ’t smidje van Lais te dansen. Ik heb nooit geweten dat je ‘t smidje kon dansen met een sari aan.

 

Tot volgend blogbericht 

Marthe

School vs toerist 

Maandag bezocht ik samen met Britt en drie studenten sociaal werk Kripa. Kripa is een school waar leerlingen, zowel jongens als meisjes, met een mentale beperking naar toe kunnen om les te krijgen. De school is open van 9u tot 15u. De leerlingen die naar school gaan, vertrekken elke avond naar huis. Daarnaast verblijven er oudere mensen op de school en werken ze in bepaalde ateliers waardoor ze kunnen integreren in de maatschappij. Deze afdeling is enkel voor mannen.

 

Eenmaal toegekomen ontmoetten we de directeur van de school en we stelden ons kort voor. Daarna kregen we een rondleiding. We kregen de klassen te zien en ze waren educatief ingericht bijvoorbeeld er gingen posters, tekeningen die de leerlingen hadden gemaakt, beschilderde muren, … . We vroegen aan onze begeleider welk vak de leerlingen kregen. Ze vertelde ons dat de leerlingen geen specifieke vakken of lessen krijgen. Elke leerlingen krijgt individuele opdrachten die aangepast zijn aan hun niveau. Leerlingen met een verschillende beperking zitten bij elkaar één klas. De klassen zijn verdeeld op basis van hun IQ en niet op hun (mentale) leeftijd Er zitten weinig leerlingen in één klas om een aangepast en individueel onderwijs te kunnen bieden aan deze leerlingen. De leerlingen kunnen niet echt kritisch nadenken of interpreteren over de leerinhoud. Ze leren vooral motorische vaardigheden zoals bepaalde zaken overschrijven, kralen op een ketting hangen, iets ordenen op kleur, het alfabet, … . In één klas waren er leerlingen aan het leren over kloklezen. De leerlingen kunnen pas naar het volgende jaar gaan wanneer ze bijvoorbeeld het schrijven van letters onder de knie heeft en dan kunnen ze beginnen met het overschrijven van woorden en zinnen. Vaak begrijpen de leerlingen niet wat ze precies schrijven, maar oefenen ze hun fijne motoriek. Ik vond het zeer goed dat er aangepast en individueel onderwijs werd aangeboden, maar ze dagen de leerlingen niet echt uit. Sommige leerlingen hebben meer capaciteiten, maar ze bouwen hier niet verder op.

 

Vervolgens gingen we naar een ander gebouw. Hier werkten er mensen in ateliers. Er zijn drie verschillende ateliers van het maken van boeken en schriftjes, vervaardigen van kaarsen tot een mechanica atelier. In het atelier waar ze boeken maakten zaten er leerlingen. We begroeten hen kort en kregen een woordje uitleg wat het werk precies inhield. Wat ik heel goed en leuk vond, was dat de docent een voormalige leerling was. Daarna bezochten we hoe ze kaarsen maakten. Hier waren er geen leerlingen aanwezig. We zagen het materiaal waaruit ze kaarsen vervaardigen. De begeleider gaf telkens een woordje uitleg. Ze toonde ons de kaarsen die de leerlingen hadden gemaakt bijvoorbeeld theelichtjes, een kaars in de vorm van een roos, kerkkaarsen, … . Naast het vervaardigen van kaarsen maken de leerlingen ook paraplu’s. Als laatste bezochten we het mechanica atelier. Er zaten in het begin weinig leerlingen, maar na een tijdje kwamen ze binnenstromen. Onze begeleider legde uit dat er een beurtrolsysteem is tussen de ateliers. De leerlingen werkten elke dag in de drie ateliers en schoven na een paar uur door. De leerlingen toonden hoe ze een microfoon en een lichtschakelaar hadden gemaakt. Het was indrukwekkend om dit te zien. De leerlingen waren veel beter in mechanica dan ik. De leerkracht gaf voor de les begon uitleg over wat de leerlingen moesten doen. Daarna tekenende de leerlingen het bordplan over en begonnen ze aan de praktijkles. Je kon duidelijk zien dat de leerlingen trots waren op hun werk. Een van de sociaal werkers legde uit dat de leerlingen veel moeite hadden met het verwerken van theorie en dat ze veel beter zijn in praktijk. Daarom gaven ze veel aandacht aan praktijklessen op school. De leerkracht vertelde dat de leerlingen drie jaar lang de ateliers kunnen volgen om daarna een eigen bedrijf te openen of in een fabriek te werken. Elke zaterdag en zondag krijgen de leerlingen life skills om volledig te kunnen integreren in de maatschappij.

 

Na het bezoeken van de ateliers bezochten we de slaapvertrekken. Er slapen tien mannen in één ruimte. Ze hebben allemaal één kluisje waar ze hun belangrijkste voorwerpen in steken. Wat mij direct opviel was dat ze geen matras hadden om op te liggen. Vervolgens bezochten we een ruimte waar ze konijnen hielden. De mannen moeten voor de konijnen zorgen: hen eten, drinken en liefde geven. De konijnen helpen hen bij het oefenen en uitvoeren van hun life skills. Er kwamen twee leerlingen die de konijnen drinken kwamen geven. Je kon duidelijk zien dat ze om de dieren gaven. Ik stelde een paar vragen aan hem. Dit verliep niet zo vlot, omdat hij geen Engels kon.

 

Als laatste observeerden we een klas. Er was geen mogelijkheid om in interactie te treden met de leerlingen en dit vond ik zeer jammer. De leerlingen werkten allemaal individueel aan hun opdrachten. Ik zag dat de meeste leerlingen bezig waren met bepaalde woorden over te schrijven en dus hun fijne motoriek aan het inoefenen waren. Toen het pauze was, kwam alle leerlingen naar ons toe. Ze stelden een paar vragen aan ons en wij stelden op onze beurt ook vragen aan hen. De leerkracht kwam naar ons toe en Britt vroeg aan haar waarom ze dit werk koos. Ze vertelde dat ze er veel voldoening uit kreeg. We konden niet veel vragen aan haar stellen omdat ze weg moest en dit vond ik zeer jammer. Opeens kwam er een jongen binnen. We probeerden een gesprek aan te knopen, maar dit was niet gemakkelijk. De jongen had namelijk autisme en hij kon enkel een paar woordjes Engels, daarnaast had hij veel tijd nodig om de gegevens te verwerkten die wij aan hem vroegen of zeiden. Er kwam een andere leerling bij en hij probeerde te vertalen. Dit verliep ook niet zo gemakkelijk. We stelden een paar vragen aan beide jongens zoals wat is de naam van je ouders, wat eet je graag, wat heb je vandaag al gedaan, … . De jongen met autisme zong drie liedjes voor ons en we vertelden dat we het zeer mooi vonden. Na de pauze bezochten we nog een sterkere klas. De leerlingen kregen een les over het klok lezen. De leerlingen schreven een paar zaken over, maar konden de leerstof niet interpreteren.

 

Ik vind het een zeer mooi project, maar vindt dat er nog meer gewerkt kon worden om leerlingen uit te dagen. De leerlingen werden echt klaargestoomd om te kunnen participeren in de maatschappij. Zo krijgen ze allemaal taken om de integratie zo vlot mogelijk te laten verlopen bijvoorbeeld alle leerlingen moeten elke dag zelf hun bed opmaken. De leerlingen krijgen wel individueel onderwijs en dit vind ik zeker een positief punt. Door de taalbarrière konden we niet of moeilijk in interactie treden met de leerlingen. Ik en Britt probeerden ons best te doen om vragen te stellen, maar soms begrepen de leerlingen ons echt niet. We probeerden dan andere woorden te gebruiken of zelf zaken uit te beelden. We stelden veel vragen aan de begeleider over de school, hun werking, ervaringen, ateliers en taken, … . (ICOM 1.2.| ICOM 1.4.|ICOM 2.2.| ICOM 2.5.| ICOM 4.2.)

 

Dinsdag en woensdag was niet echt een speciale dag. Ik werkte wat voor school. Dinsdagavond ging ik samen met twee Indische jongens, Azim en Kevin, iets gaan eten. De autorit naar het restaurant was een hele ervaring. Op sommige stukken reed onze chauffeur super rap en ik dacht soms dat we tegen iets gingen rijden. Gelukkige overleefde ik deze rit en kon ik genieten van mijn toast champignons in bechamelsaus.

 

Donderdag bezocht ik samen met Britt en Victoire, een Franse student die sociaal werk studeert, naar een kleuterklas. Toen we toekwamen waren de kindjes enthousiast om ons te zien, maar ze waren toch wel een beetje verlegen. Allereerst stelden we ons voor aan de leerkrachten. We vertelden onze naam, de reden waarom we in India zijn, onze ervaringen die we al hadden opgedaan, … . De leerkrachten waren zeer blij dat we hen gingen vergezellen deze dag. Daarna maakten we een kringetje met de kindjes en stelden ons opnieuw voor aan de kindjes en zij stelden op hun beurt zichzelf kort voor. Eindelijk begonnen de kindjes een beetje los te komen. Omdat de kindjes al in een kringetje zaten, speelde we een paar kringspelletjes met hen. We legden eerste uit wat we van de kindjes verwachten en hoe ze het spelletje moesten spelen. We speelden zakdoekje leggen en tik tak boem. De kindjes vonden het super leuke spelletjes en ze begonnen echt helemaal open te bloeien. Ze hadden deze spelletjes nog nooit gespeeld en waren zeer blij met de variatie.

 

Vervolgens kregen de leerlingen 15 minuten pauze. De leerlingen kregen iets om te eten en mochten daarna buiten op de koer vrij rondspelen. Britt en ik speelden met de kindjes mee en ze waren zeer blij dat we dit deden. Na de pauze was er een leermomentje. Britt en ik besloten om elk 5 kindjes te begeleiden. We moesten les geven over het alfabet. Ik deed dit aan de hand van een liedje. In het begin was het zeer moeilijk om het aan te leren, omdat de kindjes nog niet goed Engels konden. Ik probeerde alles uit te beelden en na een tijdje hadden de leerlingen door met wat ik bedoelde. Ze probeerden daarna met mij mee te zingen. Na een aantal keer oefenen begonnen de leerlingen het liedjes te kennen. Daarna las ik nog een aantal Engelse verhaaltjes voor zodat ze kennis maakten met het Engels en een paar begrippen leerden. Ik ben het niet gewend om met deze leeftijd te werken en probeerde daarom veel met intonatie te werken en bepaald zaken met mijn handen uit te beelden. De kindjes vonden het fantastisch dat ik deed. Daarnaast toonde ik telkens de afbeeldingen zodat de leerlingen het verhaal zeker goed begrijpen.

 

Als laatste activiteit voor de middag mochten de leerlingen tekeningen inkleuren en zelf tekeningen maken, dit was om hun fijne motoriek te verbeteren. Ik en Britt hielpen de kindjes waar het mogelijk was. Er vroeg een kindje of ik de kleurtjes wilde aangeven en dit deed ik dus. Ik was super trots op haar eindresultaat. Daarnaast tekende ik af en toe zelf een aantal zaken en de leerlingen kleurden het dan in. De leerkrachten waren onder de indruk van mijn tekentalent.

 

De leerlingen kregen rond 13u hun middageten. Britt en ik hielpen de kindjes met hun eten en afwassen. Na de lunch moesten de kindjes een middagdutje doen op matjes. Het was echt super schattig om het te zien. De leerlingen moesten ongeveer 1 uurtje slapen. Tijdens dit uurtje kregen we uitleg van de leerkrachten en Victoire over de organisatie. Ze toonden een paar werkschriften van de leerlingen en legden uit wat ze precies leerden aan de kinderen. Daarnaast gaven ze ook uitleg hoe ze de leerstof aanbrachten: bv met posters, verhaaltjes, thema werk, werken in hun werkschrift, ... .

 

Na het middagdutje zijn de kindjes vrij om te kiezen wat ze wilden doen. Een paar kindjes wilden buiten spelen, maar een paar andere kindjes vroegen of ze iets in mijn haar mochten maken. Twee kindjes probeerden twee vlechtjes in mijn haar te maken en soms deed het wel zeer, daarom stelde ik voor dat ik vlechtjes in hun haar mocht maken. Ze waren super blij dat ik dit wilde doen en ze toonden trots het resultaat aan hun vriendjes en ouders toen ze hen kwamen ophalen. Toen de ouders hun kinderen kwamen ophalen schrokken ze wel om twee blanken te zien. Je kon wel zien dat ze trots waren dat hun kinderen les kregen van ons. Ik probeerde een praatje te slaan met een paar ouders, maar dit verliep moeizaam door de taalbarrière. De kindjes vroegen aan ons wanneer we terugkwamen. We moesten hen helaas teleurstellen en ze waren toch een beetje verdrietig omdat ze ons niet meer gingen zien.

 

Ik vond het zeer leuke en leerrijke ervaring. Ik ben het niet gewend om met deze leeftijd om te gaan, maar ik genoot er volop van. Ik moest creatief zijn bij het lezen van de verhaaltjes, het aanleren van het alfabetliedje en het tekenen van verschillende tekeningen voor de kindjes. De taalbarrière was opnieuw een probleem. We konden niet gemakkelijk met de kindjes communiceren, maar doorheen de dag was dit geen probleem meer. Ik lette zeer hard om niet te snel te praten en gemakkelijke woorden te gebruiken. Wanneer ik zag dat de kindjes mij niet begrepen probeerde ik bepaalde zaken met mijn handen uit te leggen. Ik kon duidelijk zien dat de kindjes toch een paar woordjes Engels hebben bijgeleerd. (ICOM 1.2.| ICOM 1.4.|ICOM 2.2.| ICOM 2.5.| ICOM 4.2.)

 

Vrijdagochtend gingen we opnieuw naar Kiran Thampi om uitleg te vragen over de zomerkampen , die (normaal) volgende week startten. Toen we toekwamen belde hij naar een andere office. Kiran vertelde ons dat door een zonnehitte de zomerkampen verzet werden. Ik was enorm teleurgesteld en er gingen allerlei emoties door me heen. Ik had echt gehoopt om opnieuw les te kunnen geven. Toen we vroegen wat we in de plaats konden doen, zei hij dat hij ook niets meer wist om aan ons voor te leggen. Hij stelde voor om de placements van de Belgen te bezoeken. Onze dag begon niet goed, maar gelukkige hadden we afgesproken met de directrice van de school, Parimal, om te gaan shoppen. Ze kende een goede winkel om sari’s te kopen. Eenmaal toegekomen verschoot ik van de grote van de winkel. Overal waar je keek zag je stof voor sari’s. Ze nam ons mee naar een gedeelte waar ze goedkopere sari’s verkopen. Het was zeer moeilijk om een mooie stof te vinden omdat ik ofwel het kleur of de motief niet mooi vond. Gelukkige vond ik toch een paarse sari die ik echt mooi vond. Vervolgens bezochten we nog twee souvenirwinkels en daarna nam ze ons mee naar haar huis. Onderweg kocht ze nog een paar traditionele Indische snacks. Bij haar thuis ontmoetten we haar man. Toen we afscheid van haar namen, gaf ze ons elk nog een armbandje. Ik vond dit zo lief van haar. s’ Avonds bezochten we een evenement georganiseerd door studenten. Er waren allemaal kleine standjes met koopwaar. Ik kocht een enkelbandje voor mezelf en genoot van de sfeer.

 

Zaterdag bezocht ik samen met Justine, Zora en Britt Broadway. Dit is een plaats waar je allemaal kleine lokale winkeltjes kunt bezoeken en je kunt het een beetje vergelijken met Camden Market in Londen. Ik vond het fantastisch om erin rond te wandelen en rond te snuisteren in de winkeltjes. Ik kocht drie armbandjes voor een goedkope prijs. s’ Avonds bezochten we opnieuw het festival. Ik liet een hennatattoo zetten en was de hele avond bezorgd dat ik hem ging kapot maken.

 

Zondag bezocht ik samen met Justine, Zora en Britt Ford Kochi. We aten in een Westers restaurant en ik genoot volop van mijn lasagne. We bezochten veel winkeltjes en we waren gelukkig dat de winkeliers niet te opdringerig waren. Ik kocht niks, behalve een rok, omdat alles veel te duur was. We dronken samen nog iets op het strand en keken naar de Chinese visnetten. Ik genoot van mijn thee en probeerde hem s’ avonds opnieuw te maken, maar dit mislukte grandioos.

 

Tot volgend blogbericht 

Marthe 

Woman empowerment 

Maandagochtend vetrokken Britt en ik naar de campus om te praten met Kiran Thampi. We moesten een uur wachten vooraleer hij kwam en we vroegen aan hem wat we deze week konden doen. Hij vertelde ons dat we de Australische meisjes en een van de Franse meisjes konden vergezellen naar hun placement: Woman Empowerment. Zij studeren sociaal werk. Daarnaast vertelde hij ons dat het in deze periode moeilijk was om werk te vinden voor ons, omdat de scholen bezig zijn met de examens. In de middag gingen Britt en ik naar de Lulu Mall en aten we een (groot) stuk taart. Rond 17u30 ging ik met een paar Belgische meisjes naar de fitness. s’ Avonds belde ik met een paar vriendinnen. Het was echt super leuk om hen eens te zien. Ik heb niet echt veel heimwee, maar als ik facetime met mijn vrienden en familie mis ik ze wel. ( ICOM 2.3.| ICOM 4.8.)

 

Dinsdagochtend maakte ik een omelet. Het was zalig om eens iets anders te eten dan toast met kaas. Daarna gingen we mee met Maddy en Katrina naar het kantoor van Woman Empowerment op de campus en kregen uitleg over het bezoek voor de volgende dag. s’ Middags werkte ik voor school en rond 17u vertrok ik opnieuw naar de fitness.

 

Woensdag gingen Britt en ik naar Thrissur om een paar vrouwen te ontmoetten die een bedrijf hadden opgericht. Deze vrouwen werden gefinancierd door Rajagiri Outreach centrum. s’ Ochtens vertrokken we om 8u naar het busstation samen met 3 sociaal werkers, maar we spitsten ons uiteindelijk op. De sociaal werkster bezochten andere plaatsen en deden andere activiteiten.

 

Het allereerst huisbezoek was bij een vrouw die een catering bedrijf heeft. We stelden een aantal vragen aan haar bijvoorbeeld hoelang hebt u uw bedrijf al, waarom koos u voor dit soort werk, welke gerechten maakt u allemaal, wat deed u voor u dit bedrijf opstartte, waar haalt u uw producten vandaan, … Haar buurvrouw heeft al langer een bedrijf dat gefinancierd wordt door Rajagiri Outreach centrum. Ze heeft een paar velden waar ze groenten en fruit op bewerkt. Dit werk doet ze alleen en Britt en ik waren hiervan aangedaan omdat het toch zwaar werk is. Je kon wel zien aan haar dat ze trots was het werk dat ze verricht. Ze nam ons mee naar haar akkers en we vroegen aan haar welke gewassen ze allemaal kweekt. Britt en ik kregen een komkommer (dat eruit zag als een courgette). Daarna nam ze ons mee naar haar bananenplantage. Ze was verbaasd toen we vertelden dat wij geen bananenbomen hadden in België.  

 

Vervolgens vertrokken Britt, ik, onze tolk en een paar kinderen van de buurt naar een ander huis. We bezochten het huis van een naaister. We stelden opnieuw een paar vragen aan haar bijvoorbeeld welk soort kledij maakt u, hoelang doet u dit werk, waar verkoopt u uw de kledij, doet u dit werk alleen, waar hebt u leren naaien, … Na een selfie vertrokken we naar een ander huis. Tijdens de wandeling gaf onze tolk een woordje uitleg over de planten die we tegen kwamen. We kregen een bloem die Hindoes in hun haar steken tijdens een festival. Ik vroeg aan haar of ze een beetje uitleg kon geven over het festival. Ik was een beetje teleurgesteld, omdat het festival in september plaatsvindt en ik dit evenement dus niet kan meemaken.

 

Toen we toekwamen aan het volgende huis stond de vrouw ons al op te wachten. Toen Britt mij vertelde dat er een koe naast me stond, schrok ik me dood. Onze tolk stelde ons kort voor en we stelden opnieuw een aantal vragen: hoelang hebt u al uw koe, waar verkoopt u de melk, hoeveel kost een koe, waarom koos u om een koe te houden, ... . Na onze vragen gingen we verder naar het volgde huis waar ze ook een koe hadden. We stelden opnieuw dezelfde vragen aan haar en stelden waar mogelijk nog bijvragen.

 

Bij het volgende huis had een mevrouw een kippenboerderij. Ik zag geen enkele kip rondwandelen en vond dit vreemd. Hierop vertelde de vrouw ons dat alle kippen verkocht waren. Ze gaf een beetje uitleg over de infrastructuur van het gebouw die gespecialiseerd was voor het houden van kippen. Daarnaast had de vrouw nog een kleine shop en ze nam ons mee om hem te tonen. In de vitrine zagen we een aantal ‘zelfgemaakte’ zaken en we vroegen aan haar wat het was en uit wat het bereid was.

 

Ons volgende huisbezoek was bij een vrouw die duurdere planten kweekte en ze gaf een beetje uitleg wat de naam van de plant was en voor welke doeleinden het gebruikt word. We kregen nog een glas water bij haar en vertrokken met de tuktuk naar de andere kant van het dorp. Daar ontmoetten we een vrouw die andere vrouwen leerde naaien. We stelden opnieuw een paar vragen en ik was gefascineerd door hun machines ( een oude singer) en vroeg naar de werking ervan. Hierdoor maakte ze vlug een broek om te tonen hoe de machine werkte.

 

Vervolgens gingen we naar een ander huis. De vrouw had een groot stuk grond waar ze gewassen op kweekte zoals bananen, pepers, nootmuskaat, … . Daarnaast had ze ook een koe, maar die zagen we niet omdat hij op de wei aan het grazen was. We stelden opnieuw een paar vragen zoals waarom koos u om een koe te houden, werken uw kinderen ook op de akkers, doet u graag uw werk... . Na dit bezoek bezochten we nog een aantal bedrijven. Er was één vrouw die geld kreeg van Rajagiri Outreach centrum om haar huis te renoveren. We bezochten in totaal 21 bedrijven waarvan de meeste vrouwen kleermaakster waren of een koe hielden.

 

De volgende dag vertrokken we opnieuw naar Thrissur. Allereerst bezochten we een zeer grote en indrukwekkende kerk. Dichtbij de kerk was er een vrouw die een shop openhield met huwelijks attributen. Zo gaf de verkoopster bij een aantal rituelen uitleg bijvoorbeeld een sjaal rond elkaar hangen en het altaar verlaten onder een paraplu. Er stonden ook nep bloemen/ bomen die gasten gaven aan het koppel. We stelden een paar vragen aan haar zoals hoelang hebt u deze shop, waarom koos u voor dit soort bedrijf, maakt u zelf alles of importeert u deze zaken, … .

 

Daarna vertrokken we naar een meeting van vrouwen die gefinancierd worden door Rajagiri Outreach centrum. Een van de werkneemster legde uit dat de vrouwen 30.000 tot 40.000 rupi kregen als startkapitaal. Deze lening moeten ze terugbetalen aan het centrum en elke week is er een bijeenkomst om dit te kunnen doen. De vrouwen hebben een boekje waar instaat hoeveel ze al afbetaald hebben. We maakten telkens  een korte babbel met deze vrouwen en stelden een paar vragen  bv. welk werk doet u, doet u graag uw werk, waarom koos u voor dit bedrijf, … . Zo ontmoetten we een vrouw die typische gebakjes uit Kerala maakt, een naaister, een boerin, een make-up artiest, een juwelierster, een journalist, … . Als laatste hielpen we nog bij het tellen van het verzamelde geld.

 

Ik had mezelf een klein beetje voorbereid door vragen op voorhand op te stellen. Ik was zeer geïnteresseerd in de verhalen en activiteiten van de vrouwen. Ik stelde veel vragen, naast de vragen die ik had voorbereid. Ik vroeg vaak uitleg aan onze tolk of een afgezant van het Rajagiri Outreach centrum. Ik vond het boeiend om meer te weten te komen over het dagelijkse leven van de Indische vrouwen. Ik merkte soms op dat de vrouwen mijn vragen niet goed begrepen, waardoor ik mijn zinnen anders formuleerde. (ICOM 1.2.| ICOM 1.5.| ICOM 2.2.| ICOM 2.5.| ICOM  2.7.| ICOM 3.1.)

 

Donderdagavond bespraken we in groep de activiteiten die we willen doen wanneer we Wayanad bezoeken. Niet iedereen zat op dezelfde golflengte en er waren een paar frustraties. Iemand stelde voor om het gesprek de volgende dag verder te zetten zodat iedereen terug tot rust kon komen. Ik ging met een paar meisjes naar Pachamama voor een Moonlight gathering. De mensen hadden het super gezellig ingericht met lichtjes en vlaggetjes. Er waren artiesten die verschillende muziekinstrumenten bespeelden. Het was zeer mooi en ik vroeg me af of de artiesten op gevoel speelden of dat ze het ingeoefend hadden.( Ik denk het eerste.) Ik genoot volop van de muziek en het gezelschap. Het was leuk om samen met de meisjes iets te doen.

 

Vrijdagavond was het opnieuw een rustige dag. s’ Avonds bespraken we opnieuw Wayanad en we zijn er gelukkig uitgekomen. Ik denk dat het goed was dat iedereen eens zijn frustraties kon bespreken met de groep. s’ Avonds vergezelden Zora en ik Britt op een date. Het was zeer gezellig en ik kon chocomelk drinken, waardoor ik super gelukkig was. Zaterdag bezochten ik, Britt, Zora, Maddy en Katrina een archeologisch museum. Toen we toekwamen vertelden de werkneemsters dat we geen foto’s mochten maken en onze schoenen moesten uitdoen. Ik vond het zalig om op mijn blote voeten een museum te bezoeken. Het was zeer interessant en een mooi museum. Er was een juwelenkamer, portrettenkamer, kamers met archeologische vondsten, … Op een bepaald moment zag ik iets staan over de Kelten en hierdoor was ik in mijn nopjes. Ik begon direct mijn geschiedeniskennis naar boven te halen om een verklaring te vinden. s’ Avonds kregen we (tegen verwachtingen in) noedels. Toen de kok, mister Davis, met frietjes kwam, waren we nog gelukkiger. Er waren ook een paar mensen van Nepal toegekomen. We stelden ons kort voor en praten een beetje met hen. Iemand van de Belgische meisjes, Anaité, gaf haar nummer en we bespraken onderling dat we zeker eens iets samen wilden doen. Ik kijk er naar uit om hen en hun land beter te leren kennen.

 

Tot volgend blogbericht 

Marthe

Veldbezoeken

Maandag gingen Britt en ik naar school om ons eindevaluatieformulier op te halen. De leerkrachten waren blij om ons terug te zien. We moesten heen en weer lopen tussen de twee schoolgebouwen omdat er geen officiële stempel op het formulier stond. Vervolgens gingen we naar Kiran Thampi om te vragen wat we deze week konden doen. Hij stelde voor om naar een crèche te gaan. Toen we wilden vertrekken, vroeg Kiran Thampi om nog eventjes te blijven. Hij wilde ons voorstellen aan een bisschop van Ghana. Het was wel een vreemd gesprek, omdat we er niet echt bij betrokken werden. In de middag vertrokken ik, Britt, Zora en Justine naar de Lulu Mall voor onze wekelijkse inkopen. We hadden zin in een ijsje en omdat het hier spotgoedkoop is, kochten we elk drie bolletjes. De verkopers keken wel een beetje vreemd naar ons.

 

Dinsdag hadden Britt en ik ons eerste veldbezoek in het Rajagiri Social Welfare Centre. Dit is een centrum waar ze aan getrouwde vrouwen en een paar mannen conversational English leren. Alle vrouwen waren al getrouwd en de meeste hadden al kinderen. Deze mensen willen graag een eigen zaak beginnen en leren daarom Engels. Het doel van dit project is om hen vooral Engels te leren spreken en niet zozeer op het schrijven van Engels.

We begonnen in de eerste klas met onszelf kort voor te stellen. Daarna stelden de vrouwen zichzelf voor. Ze vertelden hun naam, dorp, bij wie ze woonden bv. schoonfamilie of bij hun eigen ouders, hoeveel kinderen ze hadden en hun hobby’s. Britt en ik vertelden kort een paar zaken over België. We praatten bijvoorbeeld over het eten in België. Een leerling vroeg welk Indisch gerecht we het lekkerst vonden. Ik vind idiyappam heel lekker. De vrouwen begonnen te vertellen welke ingrediënten erin zitten en hoe je het kunt bereiden. We vergeleken kort het Indische en Belgische voedsel met elkaar. Vervolgens konden de leerlingen vragen stelden aan ons. De leerlingen waren zeer onzeker en af en toe stelde iemand een vraag. We vergeleken vaak hoe het eraan toegaat in beide landen en ik vroeg naar de mening van de leerlingen. Zo praatten we over het huwelijk. Britt en ik waren zeer geïnteresseerd in gearrangeerde huwelijken. We vroegen aan de vrouwen wie er uit liefde was getrouwd en er waren vijf vrouwen die dit hadden kunnen doen. Aan de andere vrouwen vroegen we wat zij van gearrangeerde huwelijken vonden. De vrouwen waren er zeer positief over. Zo haalden ze bijvoorbeeld aan dat  wanneer een vrouw wil scheiden van haar man ze terug kon gaan naar haar ouders. De ouders hadden namelijk het huwelijk geregeld en als het niet goed uitdraaide kon de vrouw hen erop wijzen dat het geen goede man was. De ouders zullen dan een nieuwe partner voor haar zoeken. Als een vrouw uit liefde trouwde, dan kan ze niet terug vallen op haar ouders. Er zijn wel niet veel scheidingen bij een gearrangeerd huwelijk, omdat beide families proberen het probleem onderling op te lossen. Zo vertelden de vrouwen dat het een eer was om te trouwen voor hun familie. Trouwen is meer een familieaangelegenheid dan persoonlijk geluk.

Een volgende vraag was welk geloof we hadden. Ik legde uit dat ik geloof in een leven na de dood, maar dat ik niet geloof in God. Ze vonden dit een vreemd concept. Ik en Britt legden uit dat we niet echt kunnen geloven, omdat we dit niet thuis meekregen en niet leerden wat geloven nu precies is. We legden uit dat de oudere generatie (bv. onze grootouders) wel in God gelooft en vertelden hierbij over onze grootouders. De leerlingen vertelden ons dat ze elke week naar de kerk gingen en dat kinderen vanaf 3 jaar naar zondagsscholen. De vrouwen legden uit dat er veel christenen in Kerala leven, maar dat er wel religieuze tolerantie is.

Omdat er veel leerlingen verschillende vragen hadden, splitsten Britt en ik ons op. Ze hadden nog een paar vragen, maar durfden dit in een grote groep niet te vragen. Ik stelde op mijn beurt vragen aan hen. Zo praatten we nog over huisdieren, vegetarisch zijn, alcohol drinken, mijn familieleden, … . De vrouwen waardeerden het enorm dat ik ook een vegetariër ben en dat ik geen alcohol drink.

De leerkracht riep ons terug naar voren. De leerlingen stelden nog een paar vragen. Ik zorgde ervoor dat ik de leerlingen op hun gemak stelde. Zo vertelde ik dat Engels mijn moedertaal niet is en dat je zeker fouten mag maken. Ik stelde hen gerust dat hun Engels al zeer goed was en dat ik hen goed verstond wanneer ze vragen stelden of iets vertelden. De leerlingen apprecieerden het enorm dat ik dit zei.

Als laatste leerden Britt en ik hen nog een paar Nederlandse woorden en zinnen. Ik schreef een aantal woorden op het bord, vertelde de woorden luidop en liet hen het een paar keer herhalen. Door de hele les zorgde ik ervoor dat ik traag praatte en op mijn uitspraak lette. De leerlingen leerden ons op hun beurt een aantal nieuwe woorden en zinnen:

• Venam = want to
• Venda = don’t want to
• Illy = no
• Mathi= enough
• Tumhaara naam kay= what is your name?

In de andere klas zaten er meer mannen. Britt en ik stelden ons terug kort voor en daarna stelde de leerlingen zichzelf voor. Daarna startte de vragen ronde. De leerlingen vroegen welke nationale zaken wij hebben bv. een bloem, een vlag, een dier, volkslied, … . De leerlingen vroegen of we het volkslied wilden zingen, maar we moesten hen teleur stellen omdat we de tekst niet kennen. Ik loste dit op door een typisch Belgisch liedje te laten afspelen. De leerlingen stelden op hun beurt voor dat iemand een liedje ging zingen. Een meisje zong daarop een kerkliedje voor ons. Een volgende vraag was welk Belgische monumenten wij hadden. We legden uit dat we er niet veel hadden. We spraken over het Atomium en Manneke Pis. We legden uit dat mensen vooral België bezochten voor de steden zoals Brugge en Gent.

De leerlingen stelden veel vragen over onze families. De vrouwen vertelden dat ze allemaal getrouwd waren en kinderen hadden. We vroegen aan de vrouwen hoeveel kinderen ze hadden. De mannen waren allemaal single. Ik vroeg aan de klas wat ze van gearrangeerde huwelijken vonden. Alle vrouwen hadden een gearrangeerd huwelijken en ze vertelden hun mening hierover. De mannen waren meer voor het concept om te trouwen uit liefde.

Een volgende vraag was over de politiek in België. Britt legde uit hoe onze politieke situatie eruit zag en wat sociale zekerheid was. De leerlingen hadden hierover nog niks gehoord. Ze vertelden op hun beurt bij welke situaties de overheid tussenkomt.

Als laatste praatten we over het landschap en klimaat. We vertelden over het klimaat in België. De leerlingen vertelden op hun beurt dat in Kerala het klimaat meestal gelijk blijft. We vertelden dat België vooral een plat landschap heeft met in het Oosten heuvels. De leerlingen vertelden op hun beurt dat je verschillende landschappen hebt in Kerala bv. bergen, bossen, kust, … . Je kon duidelijk zien dat ze heel trots zijn op hun provincie.

Om de les te eindigen zongen de leerlingen hun volkslied voor ons. Je kon opnieuw zien dat ze heel trots zijn op hun land. Ik genoot echt om hen zo blij en trots te zien zingen.

Britt en ik vulden elkaar aan waar nodig, maar voor de volgende keer wil ik op voorhand vragen opstellen. Ik had dit nu niet gedaan, omdat ik dacht dat ik moest helpen tijdens het lesgeven. Ik bedacht op het moment vragen en dit verliep soms niet zo vlot. Ik vond dat ik de leerlingen op hun gemak stelde en zei vaak dat ze het goed deden. Ik vond het daarnaast fantastisch dat we een cultuuruitwisseling hielden. Wij leerden veel bij over de Indische cultuur en hoe zij tegover bepaalde dingen staan. Ik zorgde voor beide lessen dat ik traag praatte en ik vroeg af en toe aan de leerlingen of ze alles begrepen wat ik vertelde. (ICOM 1.2.| ICOM 2.1.| ICOM 2.5| ICOM 2.7.| ICOM 3.2. | ICOM 3.3.| ICOM 4.5.| ICOM 5.1.| ICOM 5.2.)

 

Woensdag hadden we ons tweede veldbezoek naar twee crèches. Toen we toekwamen maakte we kort kennis met de kindjes. Ze waren zeer verlegen en bleven aan hun tafeltje zitten. Daarna hielden we een kort gesprek met de leerkracht. Ze sprak enkel Malayalam en de Indische buddies die mee waren moesten heel de tijd vertalen, waardoor het gesprek wat moeizamer verliep. De leerkracht vertelde wat ze de leerlingen precies leerde. In de klas werkten ze elke week of twee weken rond een bepaald thema en hadden een werkboek waarin ze werkten. Ze konden bijvoorbeeld in hun werkboek tekeningen inkleuren waardoor ze hun motorische vaardigheden verbeterden. Daarna legde ze uit dat ze veel aandacht spenderen  aan gezonde voeding en een gebalanceerd dieet. De kinderen mochten niks van eten meenemen van thuis. Zo willen ze tegengaan dat kinderen te veel fastfood eten. s’ Ochtens kregen de leerlingen een soort pindapasta, als middagmaal kregen ze porrige met bonen en rond 15u kregen ze nog een gezonde snack bijvoorbeeld gebakken bananen. 

Er ging veel versieringen en lesmateriaal aan de muren van het klaslokaal. Het systeem verloopt een beetje zoals in België. De leerlingen mogen naar de crèches gaan vanaf een leeftijd van 3 jaar tot 5 jaar, daarna moeten ze naar de primary school gaan. Ze leerden vooral de basis zaken zoals het alfabet, de cijfers, motorische vaardigheden, … . De leerkracht vertelde ook dat ze de ouders zeer hard betrekken bij de activiteiten. Zo was er om de twee weken een bijeenkomst waar alle moeders samenkomen met hun kinderen. In deze crèche gaven ze veel aandacht aan vaccinaties. Zo krijgen de leerlingen verschillende vaccinaties en medicinale hulp. De buddies vertelden wat zij tijdens hun stage hadden gedaan. Ze maakten versieringen voor de muur en hadden de muren beschilderd. Ze hadden ook een boekje gemaakt met voedzame recepten en gebalanceerde gerechten.

Vervolgens bezochten we met twee andere buddies nog een andere crèche. De kinderen zongen liedjes voor ons. Een van de buddies vertelde dat de leerkracht veel liedjes en rijmpjes aanleerde. De lesactiviteiten waren hetzelfde als bij de andere crèche: elke leerling had een eigen werkboek waar ze in kleurden om hun motorische vaardigheden te verbeteren, het alfabet, wiskunde (cijfers aanleren), … . In deze crèche besteden ze opnieuw veel aandacht aan gezonde voeding. De leerkracht toonde een soort poster waarop stond welk thema ze aan het bespreken waren en wat welke activiteiten ze per dag deden. Het thema waar ze nu over leerden was de natuur. Er hingen overal tekeningen in de klas rond over dit thema. De leerkracht werkte met zeer actieve werkvormen. Zo plantten de leerlingen een boom en elke dag moesten ze hun boom water geven. Daarnaast vertelden de leerkracht dat ze ook de ouders zeer hard betrekken, maar ze gaan ook op huisbezoek bij mensen in de buurt. Elke 2^de zaterdag van de maand kwamen oudere mensen naar de crèche en dan deden ze samen activiteiten met de kinderen. Mensen uit de buurt konden ook voedselpakketten afhalen in deze crèche.

Beide crèches werden ondersteund door de overheid. Ouders moesten niks betalen voor de crèches. De lesdag van de kinderen begon rond 8u30 en eindigde om 15u30. Na hun lunch moesten de leerlingen een middagdutje doen tot 15u. Rond 15u kregen ze nog een laatste snack, die meestal bestond uit gebakken bananen. De kinderen werden daarna afgehaald door de ouders. De ouders moesten werken doorheen de dag en daarom brachten ze hun kinderen naar de crèches.

Ik vond het een zeer interessant bezoek. Ik had niet verwacht dat ze zoveel aandacht gaven rond gezonde voeding en een juiste eetwijze. Daarnaast had elke leerling hun eigen werkboek. Ik had ook niet verwacht dat het systeem hetzelfde was als de kleuterschool in België. De ouders werden hier zeer hard betrokken bij de activiteiten in de crèches. Dit vond ik iets zeer moois en zou volgens mij meer mogen gebeuren in België. De ouders in India hielden een bijeenkomst om de twee weken.

Ik wilde meer vragen stellen aan de leerkracht, maar door tijdsgebrek kon ik mij niet goed voorbereiden. Ik wilde ook meer in interactie treden met de kinderen, maar door de verlegenheid en de taalbarrière wilde ik het niet te veel forceren. (ICOM 1.2.| ICOM 2.1.| ICOM 2.5| ICOM 2.7.| ICOM 4.5.)

 

Donderdag en vrijdag deden we niets speciaals en werkten we een beetje voor school. Zaterdag bezochten we een historisch museum. Ik was een beetje teleurgesteld, omdat het vooral over de koningen en leiders van Kerala en Kochi ging. Ik hoopte meer bij te leren over Mahatma Ghanda, Engelse kolonisatie, sociaal- economische zaken, … Er waren twee verdiepingen met allemaal poppen. Wanneer we bij een pop stonden ging er een lichtje aan en werd er een tekst verteld over deze persoon. Op een bepaald moment was het moeilijk om te volgen, omdat (we denken dit toch) de mevrouw die het licht en de luidsprekers moest hanteren in slaap viel. Zo stonden we in het donker bij een pop naar de tekst te luisteren. Ik leerde bij over de sultans, godsdienst (bv Sint- Thomas), de persoon die Malayalam introduceerde, Kathakali (een soort toneel dat me deed denken aan Grieks theater), … Naast het museum was er een poppenmuseum. Ik vond het fascinerend om naar de traditionele Indische kledij te kijken en de verschillen te zien tussen verschillende regio’s in India. Als laatste bezochten we een Art Gallery. Ik zag een paar zeer mooie kunstwerken. Zondagavond gingen we iets eten in het restaurant Pachamama, dit is een Indische restaurant met Westers eten die wel pikant is.

 

Tot volgend blogbericht 

Marthe 

Trage start, maar fantastisch einde 

Deze week was een zeer rustige week, omdat we geen les meer konden geven. Maandag sliep ik lang wat een zalig gevoel was. Ik werkte vooral voor school. Britt en ik bereidden een presentatie voor waarin we vermelden welke vooruitgangen we maakten tijdens onze stage. . s’ Middag zaten we met de andere Belgen aan ons zwembadje een beetje te praten.  (ICOM 1.1.)

 

Dinsdagochtend hielden we de presentatie. Alles verliep vlot en ik vertelde wat we deden tijdens onze stage, hoe mijn beginsituatie was en welke vooruitgang ik heb gemaakt. Ik moest dit in het Engels doen en het verliep vlotter dan ik had verwacht. Er was een kleine pauze en we kregen zeer lekkere thee, spicy koekjes en cake. Tijdens de lunch had ik een zeer leuk en interessant gesprek met de twee Australische meisjes Maddy en Karina. We vergelijken beide landen op valk van het schoolsysteem, euthanasie, homo huwelijk, politiek, migratie, vluchtelingen, … . We haalden positieve en negatieve zaken aan en welke zaken we wilden overnemen in ons eigen land. In de middag schreef ik mijn eindevaluatie, dit nam meer tijd in beslag dan ik had verwacht. s’ Avonds ging ik naar de fitness en keek ik naar een basketbal wedstijd tussen Indiërs. (ICOM 1.2.|ICOM 3.1.|ICOM 3.2.|ICOM 3.3.|ICOM 3.4.)

 

Woensdag vertrokken Britt en ik met de bus naar Fort Kochi voor een toeristisch dag. De busrit duurde ongeveer 1u30 -2u. Toen we aankwamen bezochten we een aantal souvenirs kraampjes. De vorige keer toen we naar Fort Kochi gingen, aten we in een super goed restaurant. Britt en ik wilden per se in dit restaurant eten. Het was moeilijk te vinden, maar we waren heel gelukkig toen we er waren. Ik at de lekkerste lasagne ooit, omdat Britt en ik nog goesting hadden kochten we samen nog een chocoladebrownie. In buurt van het restaurant bezochten we een aantal souvenirshops. Ik kocht een super mooie rok en een portefeuille. Daarna vertrokken we terug met de bus naar het huisje. Eenmaal terug zocht ik nog een paar zaken op die ik wil bezoeken tijdens ons verblijf in Goa.

 

Donderdag werkte ik terug voor school. Ik werkte mijn eindevaluatie af en werkte verder aan mijn bachelorproef. In de middag vertrok ik samen met Zora naar de decathlon voor sportkledij. s’ Avonds aten we samen met de Belgische groep in een Indische restaurant. We aten aperitiefhapjes en dit was niet zo’n goed idee, omdat ik mijn champignonnoedels niet op kreeg. Het was wel super lekker.

 

Vrijdagochtend gingen Britt en ik naar school voor ons eindevaluatieformulier. Het duurde wel eventjes vooraleer alles in orde was. Het was leuk om alle leerkrachten nog eens te zien en om een praatje te slaan met hen. We hadden chocolade meegenomen om de leerkrachten te bedanken voor alle hulp die ze ons gaven tijdens onze stage. We bezochten de directrice Parimal. Ze was super blij om ons terug te zien en we dronken samen thee. Ze vroeg hoe onze stage verlopen was en hoe ons weekend was. Ze nodigde ons uit om samen met haar naar een Indisch huwelijk te gaan en om samen eens te gaan shoppen. Britt en ik waren verheugd om dit te horen. s’ Middags vertrokken we met de Belgische groep samen met onze buddie Stella naar haar huis, omdat ze ons had uitgenodigd voor het weekend bij haar thuis. Het was een lange busrit van 5 uur. Ik vond dit niet erg, omdat ik India op een andere manier zag. Ik praatte veel met Stella en zo vertelde ze veel over haar familie en toonde ze foto’s. Ze vertelde ook veel over de overstromingen van vorig jaar. Ik vroeg aan haar of de overheid iets had gedaan. Ze zei dat de overheid aan alle mensen die hun huis hadden verloren 10.000 rupi gegeven hadden. Het was vooral de armere mensen die hun huis kwijt waren en ze vertelde welke hulp haar familie had gegeven. Ze praatte over haar tijd wanneer ze op school zat en waarom er zo gehamerd wordt op het Engels spreken op school. Zo zei ze dat ze 15 rupi moest betalen op haar school wanneer ze haar moedertaal sprak. Ik had dit niet verwacht en was verwonderd. Ze vertelde ook over hoe haar familie keek naar het huwelijk. Van haar ouders mag ze een jongen kiezen om mee te trouwen, maar hij moet wel aan een aantal voorwaarden voldoen bv. hij moet christen en minimum van de middenklasse zijn en geld geven aan goeie doelen. Ik vroeg aan haar waarom ze sociaal werker wil worden. Ze vertelde dat haar ouders veel aandacht besteden aan goeie doelen en dat zij graag wilden dat Stella sociaal werkster werd, daarnaast zei ze dat het ook haar eigen keuze was. (ICOM 2.1.| ICOM 2.9. | ICOM 3.1.| ICOM 3.2.| ICOM 3.3.| ICOM 3.4.)

 

Stella had voor zaterdag een busje geregeld, waardoor we veel zaken konden bezoeken. s’ Ochtends aten we een traditioneel Indische ontbijt in een lokaal restaurant. Vervolgens bezochten we een theeplantage, namen een of road ride en zagen we prachtige uitzichten, aten onze lunch terug in een lokaal restaurant, bezochten een meer, liepen over een brug en namen een boottochtje. Op onze terugweg bezochten we nog een punt om naar de bergen te kijken. Ik genoot van de hele uitstap en zag onderweg prachtige uitzichten en hoe de lokale mensen leefden. Tegen de avond begonnen we in het busje liedjes te zingen, dit vonden Stella en haar neef fantastisch. We hadden ook een beetje regen en vonden dit ook geweldig, omdat het ons aan thuis deed denken.

 

Zondag bezochten we de kerk van Stella en ontmoetten de priester. Geloven in God is hier alomtegenwoordig en dit kan je duidelijk merken bij Stella omdat ze trots was om haar kerk te tonen. We vergeleken onze kerken met haar kerken en vertelden haar dat we haar kerk echt mooi vonden. We gingen s’ middags bij haar thuis eten en omdat het eten nog niet klaar was bezochten we nog een andere grotere kerk. Het middageten was het lekkerste eten dat ik hier in India al had gegeten. We vonden het fantastisch dat de taken in de keuken werden verdeeld tussen haar mama, oma en papa. Haar papa maakte namelijk de chapati. Toen we hem vertelden dat we de chapati lekker vonden, was hij echt trost. We ontmoetten ook haar grootouders en ze waren super schattig. Ze konden wel geen Engels waardoor Stella alles vertaalde. Ons laatste bezoek was bij haar nonkel. We vonden het een leuke ervaring om eens Indische huizen te bezoeken. Haar familie was echt trots om Westerse mensen te mogen ontvangen. Toen we terug kwamen in het huisje kregen we te horen dat er terug eten was gestolen. Er ontstond een heel drama doordat een Australische mevrouw haar aangevallen voelde. Hopelijk wordt het snel opgelost en stopt de persoon die steelt. (ICOM 5.2.)

 

Ik hou jullie sowieso op de hoogte !

Marthe

Laatste lesweek 

Maandag gaf ik les in klas 8D. Ze moesten een presentatie geven over de Indische geschiedenis, dit waren ze vergeten. Gelukkig had ik mijn laptop meegenomen, zodat ik mijn presentatie/ les kon geven over de kolonisatie van Congo. Ik had een wereldkaart in mijn presentatie gestoken waar ik België en Congo op had aangeduid. De leerlingen waren verbaasd dat België zo klein was. Op het einde van de presentatie vroeg ik aan de klas of ze iets konden vertellen over hun dekolonisatie. De leerlingen leerden me een beetje bij over Mahatma Gandhi. Ik had nog tijd over en ze moesten drie positieve en drie negatieve zaken opschrijven over de manier waarop ik les gaf. De leerlingen waren zeer eerlijk en ik probeerde doorheen de week hun feedback op te volgen. Het opvallendste werkpunt vond ik toch mijn Engels accent en dat ze mij hierdoor soms niet begrepen. Ze schreven dat ze het apprecieerden dat ik een presentatie maakte met foto's en de leerlingen op hun gemak stelde en aandacht had voor elke leerling in de klas.  In de middag had ik twee lesuren biologie. De leerlingen moesten in beide uren oefeningen maken. Ik was zeer consequent in mijn klasmanagement. De lessen gingen vlot en ik stuurde de leerlingen bij waar nodig. De leerkracht zat het laatste lesuur in de klas om mij te observeren. In het vervolg wil ik de leerkracht meer betrekken in het lesgeven en meer doorvragen voor feedback. ( ICOM 1.2.| ICOM 1.3.| ICOM 1.5.|ICOM 2.1| ICOM 2.5| ICOM 4.4.| ICOM 4.5.| ICOM 5.1.)

 

De volgende dag moest ik lesgeven aan een nieuwe klas. Ik liet ze zich kort voorstellen en daarna startte ik mijn les. Ik had verschillende werkvormen in mijn les gestoken. In een van de opdrachten moesten de leerlingen opschrijven wat ze de dag voordien gegeten hadden. Samen met de klas onderzochten we of de leerlingen gebalanceerd aten. Sommige gerechten kende ik niet, daarom legden de leerlingen soms uit wat het precies was. Vervolgens moesten de leerlingen raden uit wat een traditionele Belgische maaltijd bestond. Ik (en ik denk de leerlingen ook) vond het fijn dat ik meer leerde over Indisch voedsel. Het laatste onderwerp in de les ging over drugs. Ik wilde weten hoe de leerlingen tegenover drugs stonden. Omdat ik niet wist hoe ik dit precies moest aanpakken deed ik dit aan de hand van een stellingenspel. Zo konden leerlingen zien dat ze niet alleen waren bij hun keuze. Ik vond het zeer fijn om hun mening en ideeën te horen over dit onderwerp. Ik heb veel bijgeleerd over hun manier van denken bv. drugs nemen om medicinale redenen mag. Ik zorgde ervoor dat ik de leerlingen op hun gemak stelde en hen niet forceerde om iets te zeggen. Mijn volgende les was geschiedenis en deze verliep niet zo vlot. De leerlingen waren zeer rumoerig en ik moest ze een paar keer stil krijgen. Na de les ging ik naar de leerkracht om feedback. Ze vertelde me dat mijn vraagstelling soms beter kon, maar dat mijn klasmanagement goed was. Ze gaf een aantal voorbeelden van zinnen die ik kon veranderd hebben zoals hoe begon de eerste wereldoorlog was een te open vraag. Diezelfde middag was er op de campus een soort prijsuitreiking en na de prijsuitreiking konden de leerlingen dansen. Ze dansen hier volledig anders dan in België. Ik vond het fantastisch om naar te kijken en bewonderde hen om hun danskunsten. De Belgische meisjes wilden gaan mee dansen, omdat ik dit niet zag zitten en me niet op mijn gemak voelde, ging ik naar het huisje. ( ICOM 2.5.| ICOM 2.7)

 

Woensdagochtend begon ik mijn dag met een ochtendhumeur. Na een uurtje was het gelukkig gedaan. De leerlingen moesten een presentatie geven en hierdoor waren ze zeer rumoerig. Mijn klasmanagement werd op de proef gesteld. Ik liep doorheen de klas om ervoor te zorgen dat de leerlingen niet gingen praten, en gelukkig hielp dit. Ik leerde bij over de Indische geschiedenis en ik vond dit fantastisch. Ik stelde veel bijvragen aan de leerlingen. Ze vonden het volgens mij leuk om mij iets bij te leren over hun eigen cultuur. In de namiddag had ik een biologieles. Ik had zenuwen, omdat ik dacht dat mijn timing niet goed ging zijn. Ik had een herhaling in een spelletjesvorm voorzien. Vorige keer had ik zelf woorden op de kaartjes geschreven. De leerkracht vertelde me toen dat ik het moest typen. In deze les heb ik haar feedback toegepast en je kon zien dat ze het apprecieerde. Ik begon de les en de leerkracht ging midden in de les weg, wanneer ze mij passeerde zei ze dat ze het een heel goeie werkvorm vond. Ik was zeer gelukkig en zeker omdat de leerlingen het leuk vonden. Vandaag kreeg ik mijn tussentijdse evaluatie van geschiedenis. Ik kreeg goeie feedback en hierdoor zal mijn zelfvertrouwen stijgen. Toen ik naar het huisje liep, spraken er drie Indische meisjes mij aan op de campus. Ze vroegen waar ik vandaan kwam en we spraken een beetje over België. Ik stelde op mijn beurt vragen in het welk jaar ze zaten en wat ze studeren. Daarna vroeg ik of ze me een paar woordjes Malayalam wilden aanleren. Ik kende al twee woorden namaskaram (hallo) en nani (bedankt). De woorden die ze me aanleerden zijn: ( ICOM 1.2. | ICOM 2.4)

• Nyan poa= I’m going
• Tata: bye bye
• Sugamano: how are you?

 

Donderdag moest klas 5C in mijn geschiedenisles terug een presentatie geven over de Indische geschiedenis. De presentaties worden hier anders gegeven dan in België. Hier nemen de leerlingen hun uitgeschreven tekst mee naar voren en lezen ze alles af. Ik zag wel dat de leerlingen hun best hadden gedaan. Sommigen hadden een presentatie, een quiz, cartoons, … gemaakt. Ik was echt trots op de klas. In biologie gaf ik een les over de evolutie. Ik vroeg hen hoe zij over de evolutietheorie dachten. Ze vonden de theorie van Lamarck zeer vreemd en we praatten even waarom de theorie niet klopt. Over het algemeen geloofden de leerlingen de wetenschappelijk theorie. Ze kenden al veel over dit onderwerp. De leerlingen waren oprecht geïnteresseerd en stelden veel vragen. Een leerling kwam na de les naar mij om een tekening af te geven. Ik was in de wolken en vond het super schattig. In de avond hadden we een gesprek met de Australisch meisjes over hun schoolsysteem. We waren allemaal verbaasd hoe anders het eraan toegaat. (zie intervisies) (ICOM 2.5.| ICOM 3.2.| ICOM 3.3.| ICOM 5.3.)

 

Vrijdagochtend kwam ik in de leraarskamer en vroeg aan de verantwoordelijke hoe ons schema er volgende week ging uitzien. Ze ging het navragen en toen ze terugkwam vertelde ze mij dat we volgende week geen les konden geven. Ik had dit niet verwacht. Mijn laatste geschiedenisles was wel heel leuk. Er hadden niet veel leerlingen hun presentatie voorbereid, daarom gaf ik kort een stukje les over Congo en stelde hun een aantal vragen over de kolonisatie en dekolonisatie van India. Daarna legden Britt en ik nog aan de leerkrachten uit hoe ze ons eindevaluatieformulier moesten invullen. Het duurde wel een tijdje voor ze het begrepen. De leerkrachten vertelden ons dat ze tevreden waren over de manier waarop we lesgaven. Ze waren blij dat we de leerlingen iets leerden over België en de werkvormen die we gebruikten. Ze vertelden ons dat ze het soms moeilijk verstonden door ons accent. (ICOM 4.1|ICOM 4.5)

 

Zaterdag en zondag bezochten we de Backwaters en overnachtten we op een boot. Het was een zeer leuke ervaring, maar toch een beetje eentonig. Ik vond dit wel echter niet erg, omdat we prachtige uitzichten hadden. We waren op ons gemak en praatten veel (ik minder omdat ik echt moe was). Toen we aanmeerden, maakten we een klein wandelingetje. Het eten was echt super lekker en niet pikant. s’ Avonds toen we naar bed gingen, zagen Britt en ik allemaal spikkels op de kant van Britt haar bed liggen. We denken dat het eitjes waren van een houtworm, hierdoor konden we echt niet goed slapen. s’ Ochtends stonden we vroeg op om naar de zonsopgang te kijken. Toen we ons ontbijt kregen waren we aangenaam verrast. We kregen ei, getoost brood, pannenkoek met kokosvulling, confituur, boter, thee en koffie. We vonden het zeer jammer dat het al zo vlug voorbij was.

 

Tot volgende week 

Marthe

Vreemde tussenkomsten

Maandagochtend stond ik vroeg op, omdat ik het eerste lesuur les moest geven. Toen ik in de leraarskamer kwam, waren de leerkrachten zeer onrustig. Ik vroeg wat er aan de hand was. De leerkrachten vertelden me dat er twee mensen vermoord waren om politieke redenen. In de klas wist ik niet goed hoe ik moest reageren ten opzichte mijn leerlingen. Ze hadden niet echt behoefte om erover te praten. Daarnaast was er nog niet veel informatie omtrent het voorval. Daarom gaf ik gewoon mijn les. Toen ik in het huisje aankwam, hadden de anderen het nieuws vernomen. We staken de tv aan. We konden van de nieuwssites niets begrijpen en gaven de moed al snel op. We stuurden een mailtje naar onze Indische begeleide Kiran Thampi en  hij stelde ons gerust.

 

Dinsdag moest ik les geven over de bevruchting in organismen. Ik kende de leerinhoud, maar het was moeilijk om dit te vertalen in het Engels. Toen ik een tekening wilde maken op het bord, zag ik dat ik geen krijt had. De leerlingen vertelden mij dat ik het smartboard kon gebruiken. Dit was nieuw voor mij. De leerlingen waren tijdens de les weinig enthousiast. Hierdoor zonk mijn zelfvertrouwen een beetje. In de middag gaf ik een les geschiedenis. De leerlingen waren zeer wild en spraken door elkaar. Ik vond dit zeer frustrerend en sprak hen er af en toe op aan. (ICOM 1.2|ICOM 2.3.| ICOM 4.3.| ICOM 4.4).

 

Woensdagavond had ik samen met een paar andere meisjes zin in sport. Daarom gingen we met een groepje naar de fitness op school. Ik startte met de loopband. Ik had een prachtig uitzicht op de stad terwijl ik aan het lopen was. Ik liep 2,5km. Ik was super trots op mezelf. Daarna ‘wandelde’ ik op een soort machine (het is moeilijk om uit te leggen ;) ) Na een uurtje hielden we het voor bekeken. Ik was nog nooit zo rood geweest in mijn hele leven. Na een koude douche was ik weer springlevend.

 

Donderdag was het een soort uitreiking voor de leerlingen in sport. In mijn klas waren er twee meisjes die verschillende medailles hadden. Toen de bel ging, wilde ik mijn hoofdstuk afwerken. De volgende leerkracht zag dat ik nog bezig was. Ik maakte duidelijk dat ik de les  aan het eindigen was. De leerkracht vertelde me dat ik haar uur mocht overnemen. In het midden van het tweede uur kwam de leerkracht erbij zitten. Dit vond ik een beetje vreemd. Ik hoop dat ze mijn geschiedenis les over WOI interessant vond. Het volgende uur was biologie. Ik legde aan de leerlingen uit dat we oefeningen gingen maken. De leerlingen vertelden mij dat ze de oefeningen al hadden gemaakt. Uit het niets moest ik een les improviseren. Op het einde van de les speelde ik een spelletje. De leerlingen waren veel te enthousiast en luid. Ik werd af en toe echt kwaad om hen stil te kunnen krijgen. In de middag knutselden Britt en ik al ons materiaal voor de dag erop. Vrijdag moeten we een les aan kleuters geven over de seizoenen en hoe die verlopen in België. We werkten lang aan onze knutselwerkjes. Het was een grote verandering voor ons om voor deze leeftijd een les uit te werken. Uiteindelijk waren we zeer tevreden over ons werk. (ICOM 4.4| ICOM 4.6)

 

Vrijdagochtend moest ik maar één uur geschiedenis geven. Vorige week was die klas echt verveld. Ik had een beetje schrik om te gaan. Maar ze waren echt super flink en geïnteresseerd. Na mijn les gingen we direct naar de kindergarden. Ik had stress, omdat ik nog nooit voor deze leeftijd les heb gegeven Na een voorstellingsronde in de school gingen we naar de klas. De leerlingen waren zeer blij om ons te zien. Na technische problemen konden we beginnen met onze les. We zongen samen een liedje, gaven een presentatie, speelden een spelletje, leerden een rijmpje en sloten de les af met een verhaaltje. . Ik hoopte dat mijn taal kindvriendelijk was. De kindjes wilden ons bedanken en dansten een dansje voor ons. Ik was verbaasd toen ik het liedje kende. Het was Tsjoe Tsjoe Wa. Britt en ik dansten mee met de kindjes. Na de les kwam de directrice naar ons en zei dat ze heel tevreden was over onze les. s ‘Avonds was het filmavond. Bijna iedereen zat in de kamer van Brit en mij, dit kwam omdat wij de beste wifi-verbinding hebben. We begonnen met een horrorfilm. Het was SAW VI. Ik vond het echt geen mooie film. Gelukkig waren er nog een paar die dezelfde mening hierover hadden. We besloten naar een andere film te kijken en kozen voor SING. (ICOM 2.1.| ICOM 2.2.|ICOM 2.7|ICOM 4.1|ICOM4.4|ICOM 4.6)

 

Zaterdag was het lazy Saterday. We sliepen lang. Na een lekker ontbijt (boterham met kaas en warme chocomelk) werkte ik een beetje voor school. Toen ik bezig was, hoorde ik dat er een aantal meisjes kleren kwijt waren. Ik was ook een broek kwijt. We hadden opeens een algemene vergadering over de verdwenen kledij. We vroegen aan de poetsman of hij iets vreemds gezien had. Hij dacht natuurlijk dat wij hem beschuldigden van de verloren kledij. We besloten met de Belgische meisjes alle kledingkasten te bekijken. Toen we bij mijn kledijkast aankwamen, haalde ik mijn kledij uit. Vond ik wel mijn ‘ verloren’ broek terug. s’ Middags heb ik nog een beetje gewerkt voor school. Daarna zijn we met een paar Belgen naar de Lulu Mall geweest. We wilden graag bowlen. Terwijl we aan het spelen waren, keken er veel mensen toe. We werden zelfs op een bepaald moment gefilmd. Ik speelde echt niet goed (zoals gewoonlijk) maar ik stond op een gedeelde laatste plaats.

 

Zondag aten we in de ochtend op de campus. Het was toastbrood (ongetoast maar dat maakt niet uit voor mij), ei, thee, kaas en boter. Daarna vertrokken we met de bus naar het Mararikkulam strand. Eerst dachten we dat we verkeerd waren. Maar de busschauffeur stelde ons gerust. De Indische mensen zijn hier echt super vriendelijk en hulpvaardig. Het was een prachtig strand met bomen aan de zijkant. We lagen in de schaduw van een palmboom. Ik heb veel kunnen lezen en was op mijn gemak. Ik heb ook nog een strandwandeling gemaakt en gezocht naar schelpjes. In de late middag keerden we terug met de bus. s’ Avonds waren het opnieuw frietjes jamjamjam!

 

Tot volgend blogbericht 

Marthe 

Wat een bewogen week... 

Maandagochtend moest ik mijn eerste les geschiedenis geven. Ik gaf les over WOI. Ik startte de les met een aantal vragen om de voorkennis van de leerlingen te achterhalen. Ik legde daarna uit hoe en waarom de oorlog startte en het verloop van de oorlog. Ik toonde een aantal foto’s zodat de leerlingen een beeld kregen hoe de situatie er toen uitzag bv. de loopgraven, now mans land, mosterdgas aanval, … . Mijn batterij van mijn laptop viel er twee keer uit. Hierdoor moest ik het lesgeven een beetje aanpassen. Wanneer mijn laptop terug werkte, toonde ik de foto’s achteraf. Ik herhaalde bij de foto’s nog eens de leerstof en stelde een paar extra vragen. Omdat ik niet veel weet over de Indische inbreng tijdens WOI vroeg ik aan de leerlingen of ze me iets wilden bijleren. Op het einde was er een grote herhaling waarbij de leerlingen de leerstof moesten opschrijven. Ik dicteerde in het Engels wat ze precies moesten opschrijven. Na de middag had ik nog een les biologie. Ik had deze klas de eerste week niet, waardoor ik mezelf en de leerlingen liet introduceren. Op het einde herhaalde ik hun vorige les nog eens vlug. Na de les vroeg ik feedback aan de leerkracht. De onderdirecteur vertelde ons dat we de volgende dag geen les moesten geven, omdat er een misviering gepland was. Dit kwam onverwacht. Britt en ik vroegen of we deze misviering mochten bijwonen en hielpen waar nodig. Na het lesgeven maakte ik met een paar andere Belgische mensen samen een wandeling in de buurt van de campus. s’ Avonds zocht ik op het internet hoe India precies participeerde tijdens WOI. (ICOM 1.1. |ICOM 1.2. | ICOM 2.1. ICOM 2.4.| ICOM 4.1.| ICOM 4.5.| ICOM 5.1.)

 

Dinsdag was de misviering. Britt en ik hielpen en begeleidden waar we konden. De misviering was helemaal anders dan in België. Allereerst verstonden we er natuurlijk niets van, omdat het gesproken werd in het Malayalam. Af en toe stond je heel lang recht en op een bepaald moment moest je zelfs op je knieën gaan zitten. Door de warmte werden er een paar kinderen ziek. Er viel zelfs een meisje in mijn rij flauw. Ik hielp haar waar ik kon. Uiteindelijk nam een leerkracht haar mee naar buiten. Toen we in de rij stonden voor de hostie zag ik dat de priester de hostie in je mond stak. Dit vonden Britt en ik echt vreemd. Wanneer de misviering gedaan was, moesten we nog eventjes blijven zitten tot het onze beurt was om te vertrekken. De leerlingen naast mij vroegen of ik wilde duimworstelen. Ik heb twee spelletjes gespeeld en grandioos verloren. Na de misviering was er een buffet georganiseerd waar Britt en ik aan deelnamen. Het was een zeer uitgebreid buffet en we aten sinds onze aankomst nog nooit zoveel. (ICOM 2.2.| ICOM 4.2.| ICOM 4.4.| ICOM 4.5.|

 

De rest van de lesweek verliep vlot. Bij de lessen geschiedenis voel ik me meer en meer zelf zekerder. De leerlingen waren echt enthousiast en stelden veel vragen. Bij sommige zaken moest ik andere zinconstructie of woorden gebruiken omdat de leerlingen mij niet begrepen. De leerlingen leerden mij ook een aantal zaken bv woordjes, hun schrijfwijze, … . De biologieboeken zijn geschreven in het Engels. Deze week begin ik het eindelijk een beetje gewend te geraken. De leerkrachten zijn hier heel positief. Toen ik in de leraarskamer zat, kwam er plots een leerkracht naast me zitten en vroeg hoe het lesgeven verliep. Ik vertelde haar dat het goed ging, maar dat ik me nog steeds onzeker voel over mijn Engels. De leerkracht stelde me op mijn gemak en zei dat ik me zeker geen zorgen hoefde te maken. In sommige klassen brachten de leerlingen speciaal Indisch voedsel mee bv. fruit, koekjes, snoepjes, … . In de leraarskamer kregen we af en toe een typisch Indisch tussendoortje. ( ICOM 1.2.| ICOM 1.3.| ICOM 1.4| ICOM 1.5.| ICOM 4.3.)

 

Woensdagavond gingen we iets drinken en eten in het Art Café. Een zeer gezellige, rustgevende en vredevolle plek. Er was een tentoonstelling van schilderijen. Er zaten een paar zeer mooie werken bij. Ik vond het zeer interessant om bij elk werk een betekenis te zoeken.

 

Donderdag was het Valentijn. We deden met de groep Secret Valentine. Iedereen trok een naampje en moest dan iets geven aan die persoon. Mijn cadeau was echt leuk. Ik kreeg namelijk kaasblokjes en fluostiftjes. Hier in India ben ik echt te weten gekomen hoe sterk mijn liefde voor kaas is. We wilden de kok van de campus al een tijdje bedanken voor het lekker eten en de efforts dat hij doet voor ons. Valentijn was hier een perfecte gelegenheid voor. Ik heb met google translate een brief geschreven naar de kok in het Malayalam. Ik had een beetje stress, omdat ik dacht dat er misschien iets vreemds in ging staan. Toen de kok de brief las, zag ik dat hij alles begreep. (ICOM 1.1 |.

 

Zaterdag bezochten we een olifantenpark. We waren verbaasd dat we olifanten zagen van een armlengte afstand. De olifanten zagen er echt gelukkig uit. Eentje was precies aan het dansen met zijn hoofd. De olifanten die wij zagen waren wel geketend. Dit kwam omdat ze nog niet lang in het park waren. Nadat ze gegeten hadden, klom een verzorger op hun rug en moesten ze beginnen werken bv eten halen, de weg schoonvegen, boomstronken aan de kant doen, … . Naast de ‘geketende’ olifanten liepen er in dat park ook vrije olifanten rond, maar die zagen we jammer genoeg niet. Toch was het moeilijk om te aanvaarden dat de olifanten geketend waren, omdat we dit absoluut niet gewoon zijn (= de zoo). We begonnen er met de groep over te praten en zagen in dat het voor de veiligheid van de verzorgers was. Een verzorger nam ons mee naar de rivier waar hij een olifant grondig waste. Dit was echt een onvergetelijke ervaring. Je kon zien dat de olifant er echt van genoot. Daarna kregen nam onze begeleider een hele fotoshoot van ons. Om thuis te geraken ondervonden we wel wat problemen. (ICOM 4.4| ICOM 4.5| )

 

Zondag vertrokken we naar Athirappilly Waterfalls. Het was prachtig, maar wel heel druk. We zagen aapjes en waren in de wolken. Rond de middag waren er wat communicatieproblemen met de groep. Dit kwam omdat we geen uber vonden om ons terug te brengen. Uiteindelijk keerden we met de bus en de tuktuk terug. Hierdoor waren we wel later thuis. Ik moest nog mijn les voorbereiden en stresseerde hierdoor. s ‘Avonds vierden we de verjaardag van Céline en speelden wat spelletjes. We leerden de groep beter kennen. (ICOM 4.4.| ICOM 4.5.| ICOM 4.6)

 

Tot volgende week 

Marthe

Toeristisch weekend

De eerste schoolweek was vooral een introductieweek waarbij ik en de leerlingen elkaar beter leerden kennen. Hierdoor kon ik niet veel les geven. Dit vond ik zeer jammer. Anderzijds vind ik het wel belangrijk dat ik de leerlingen leer kennen en dat ze vragen kunnen stellen over België. Doordat ik vaak in de leraarskamer zit, leer ik de leerkrachten kennen. De leerkrachten boden vaak een banaan of thee aan. Ik speelde in een aantal klassen een musicaalpak. De leerlingen vonden dit echt geweldig. Af en toe moest ik hun enthousiasme inperken en hen erop wijzen dat ze stil moesten zijn. (ICOM 1.2.| ICOM1.3| ICOM 2.6.| ICOM4.2.)

 

Dit weekend was vooral een toeristisch weekend. Zaterdag bezochten we samen met de andere Belgen, de Franse meisjes, Steward (de Australische man) en de buddies Ford Kochi. In het doorgaan namen we 2 bussen. Dit was een leuke ervaring. De buddies vertelden ons dat de bussen onderling wedstrijden houden. Dit konden we opmerken. Alles moest zeer snel gaan. De busrit duurde ongeveer 1u. Op deze manier leerden we Kochi kennen. Ons eerste bezoek was een historisch museum. Ik was in mijn nopjes. De buddies vertelden een aantal zaken over hun geschiedenis. Ik vond dit zeer interessant. Daarna bezochten we een klein souvenirmarktje. Vervolgens wandelden we te voet een beetje rond in de kleine straatjes. Tegen de middag namen we een tuktuk naar een meer Westers restaurant. Het was zeer lekker eten en het was absoluut niet spicy. Voor iedereen was het een opluchting. Na twaalf uur wordt het hier altijd warm, daarom stelden de buddies voor om met de tuktuk de toeristische plaatsen te bezoeken. Onze eerst stop was een wasplaats. Ik mocht met een heel oud ijzeren strijkijzer een kussensloop strijken. Daarna bezochten we een Hindoeïstische tempel, twee souvenirwinkels, een kerk, een spicymarkt, … . We keerden terug met de boot en de bus naar de campus. Onze buddies hadden nog een cadeautje voor ons. Niemand had dit verwacht en we waren hen zeer dankbaar. We begonnen direct al te brainstormen om hen iets terug te geven. (ICOM 2.5| ICOM3.1.)

 

Zaterdagavond was er een evenement op Rajagiri College. Kiran Thampi had gevraagd of we iets wilden voorbereiden. Dit deden we met plezier. We dansten de indiananen dans en het smidje en als laatste zongen we ‘allemaal’ van Wim Soutaer. Ik weet niet goed wat de Indische mensen ervan vonden. Ze klapten volgens mij enkel uit beleefdheid. Tijdens het evenement zagen we een aantal typische Indische dansen. (ICOM 2.5.)

 

Zondag zijn we met het hele huisje naar Cherai Beach gegaan. Ik hoopte om schelpjes te rapen, maar helaas hebben ze dat hier (bijna) niet. s’ Middags gingen we iets eten. We moesten lang wachten op ons eten. Kort na de middag vertrokken we opnieuw naar het huisje. Eenmaal terug maakte ik mijn geschiedenisles voor de volgende dag. Ik werkte vooral visueel en heb een PowerPoint gemaakt. s’ Avonds aten we noedels. Iedereen was op slag gelukkig omdat we geen rijst moesten eten. Doordat iedereen met een glimlach aan het eten was, was de kok ook zeer gelukkig. (ICOM 4.1.)

 

Bij de pagina foto’s kun je meegenieten van mijn toeristisch weekend.

 

Tot volgend blogbericht

Marthe

De eerste drukke dagen...